Ik moest van de week naar Renesse een auto vol jeugdige overmoed naar een jongerencamping brengen. Een rotdag, nog niet eens omdat ik zag hoe het jongvolk tegenwoordig vakantie houdt (mij hoor je niet meer over megastallen, zolang we ons zelf nog slechter behandelen), het was meer de ellende op de weg die mijn humeur brak.
Normaal heb ik d’r niet zo veel moeite mee als het hier of daar wat langzaam gaat, maar de batterij van mijn telefoon was leeg, dus ik kon onderweg ook al geen kantoor houden. De Tomtom had me de heenweg over Amersfoort-Utrecht gewezen en terug moest het langs Nijmegen-Arnhem. Anders niet zo erg (scheelt vier minuten, zegt TomTom), maar de heenweg stond er een file bij Utrecht en de terugweg bij Nijmegen. Had mijn TomTom het andersom bepaald, dan was de winst over de hele dag zo een uur geweest.
Hoe erg kan het dan zijn als er op de zesbaansweg een hoog blond geverfde femme fatale op de middelste baan rustig haar lippen zit te doen in de achteruitkijkspiegel? Voor haar een zee van ruimte. Achter haar een opstopping.
Bij Nijmegen stond de afslag naar Apeldoorn vol. Die heb ik dus maar overgeslagen. En bij Arnhem stond de route richting Oberhausen vast. Dus ik dwars door het centrum. Tussen Apeldoorn en Deventer zette Rijkswaterstaat me bewust in een file om files te voorkomen. En tussen Deventer en Raalte hadden ze de weg er uit liggen omdat er nog een stuk of zes rotondes bij moesten.
Dat laatste stuk heb ik de omleiding via Broekland-Wijhe-Olst-Zwolle-Dalfsen-Raalte genegeerd. De TomTom wees me over wat harde en zandwegen en zelfs een stuk weiland wegens een opgeworpen hindernis, naar huis. Mooi kort.
Zaterdag zag ik bij Ommen dat ze die slimme TomTom proberen te overrulen. Ze vragen je de navigatie uit te zetten. Niet doen, want anders rij je heel ver om!
Denne van Knöldert