Det struisvogelpark is op Curaçao. Ik ben doar op vakantie. Dus ik kan hier met eigen ogen bekieken of die aanwijzing wel terecht is. Mar alles wat ik tot op heden kan bedenken is det Nederland zelf de aanwijzing mut hebben.
Curaçao is sinds 2010 een eigen land onder het Koninkrijk der Nederlanden. Een roversbende, vindt ze bie de PVV en doar weet ze wel wat det is. Dét het een roversbende is, is ok wel te verklaren.
Het eiland is uut de zee noar boven gedrukt. Indianen vanuut Venezuela waren de eerste bewoners. Die waren ineens slaaf toen de Spanjaarden het eiland ontdekten. Det was ergens in 1600, toen de christen nog heel anders dachten oaver hoe ie uuteindelijk in de hemel komt. Nederlanders verjoegen de Spanjaarden. Want Curaçao had zout en det was wel handig spul öm vlees te pekelen. De Spanjaarden brandden in hun aftocht de dorpen plat en maakten het water ondrinkbaar. De eigenlijke inwoners van Curaçao mochten blijven. Want ja, wie mos anders in de zoutmijn an het werk?
Met det zolt viel de handel wat tegen. De West Indische Compagnie verlegde haar doel en zag het eiland als slavendepot met openluchtmarkt. Op de markt is gulden een daalder waard. Later bleek d’r ok nog olie in de grond te zitten. In de tachtig joarige oarlog gebruken wule hun haven as uutvalsgebied. In de Twidde Wereldoorlog halen wule d’r veilig olie vöar de gevechtstoestellen. Shell werd d’r rieke.
De bevolking bestiet noe uut Afrikanen, Venezolanen, Surinamers, Colombianen, Nederlanders, Chinezen, Portugezen, Haïtianen, Libanezen, Syriërs, o ja, de Indianen zelf en nog wel een paar ontsnapte slaven die ze uut andere landen binnen evoerd hebt. Die leaft met zien allen de hele dag onder een lekker zunnegie met een heerlijk briesje d’r bie. Werk is d’r niet of betaalt slecht en de belasting giet noar het echte roversnest Nederland.
“Oewaarrom sullen oewij ons drruk maaken” zei een inheemsen teeng mie. “Om die aan-oewijsing van onse regering?”
Het viel me in dat struisvogelpark al op dat het vooral de blanke struisvogels waren die hun kop in het zand staken.
Denne van Knöldert