Toch speelde het eerste programmaonderdeel zich af in de festivaltent. Dansliefhebbers hadden er vele kilometers reizen voor over om zich te laten leiden door het dansfenomeen Gusta Termorshuizen uit Bergen op Zoom. Met speels gemak kreeg zij de veelal oudere dansfanaten met de voetjes van de vloer. Een genot om naar te kijken.
De groepen uit Bulgarije en Duitsland lieten tien minuten zien hoe het moest, om daarna de hele meute in de kring dezelfde pasjes te leren. Soms met vallen en opstaan. Maar steeds met het gevoel: ‘ik heb weer wat geleerd’. En daar blijf je jong bij, blijkt uit de gemiddelde leeftijd van de deelnemers. Daarom was het ook niet eenvoudig om om 12.00 uur op te houden.
Na de middag begon de Folkloremarkt op het festivalterrein tot leven te komen. Alle groepen stonden klaar voor de bonte parade door het winkelcentrum. Behalve de zes vaste groepen van het festival sloten zich daar de Folkloristische Dansgroep Hellendoorn en de Dansgroep Dagro uit Hengelo bij aan. Ook zij mochten zich op enkele plekken in het dorp uitleven volgens een vast schema. Juist bij die optredens kwam de zon als een welkome gast.
Aan publieke belangstelling was er geen gebrek. Ook gezellig en altijd weer spannend was het optreden van de gezamenlijke orkesten aan het eind van de middag. Gezellig vanwege het repertoire van oude Nederlandse liedjes. Spannend om te horen hoe zo’n verscheidenheid aan buitenlandse muzikanten het er van afbrengt. Ze glommen van trots. En: ‘ze hebben weer wat geleerd’.
’s Avonds, tijdens de Galavoorstelling, zetten alle groepen het beste op de planken. En dat ging niet altijd even zachtzinnig. Er was afwisseling tussen ingetogen uitbeeldingen van landelijk geluk of dankbaarheid voor de vruchten van het veld tegenover meer uitbundige uitbarstingen en soms luidruchtige weergave in dans van natuurgeweld of woeste stemmingen. De goedgevulde zaal kon het zeer waarderen.
Zondagmorgen ging de gang naar de Pauluskerk helaas onder de paraplu. Eenmaal binnen was het weer een warm welkom door dominee Jaap Wiegers na de welluidende klanken van het jongerenkoor Viva Voce. Aandoenlijk als altijd waren weer de korte bijdragen van de buitenlandse groepen. De verschillen in religieuze uitingen in zang van ieders cultuur brengt de heterogene gemeenschap bij elkaar. Die vreugde van het vieren wil het Salland Festival ook naar buiten uitstralen. Het thema was dan ook: Joy to the World.
Nog steeds nattigheid en veel wind toen buitenlandse gasten, gastgezinnen en bezoekers naar de festivaltent togen voor de Matineevoorstelling. Opnieuw een plezierig gevulde zaal en gul applaus voor de gevarieerde dansen. De dansers leken er steeds beter in te komen. Het Salland Festival is voor hen vroeg in het seizoen. Ze willen nog wel eens wat uitproberen. Voor de dansers zijn het dus vaak premières. Ook dit was weer spannend, omdat je nog niet weet waarmee ze komen. En als het eenmaal loopt, kun je weer volop genieten van de verschillen in traditie en de overgave waarmee de dansers hun cultuur uitdragen. In één middag ga je zo de hele wereld over. Dat is wat het Salland Festival nog jaren wil bieden.