Met de supportersbussen in het kielzog, reizen de dames van MizuWaAi op Hemelvaartsdag af naar het Topsportcentrum in Almere voor het duel met Quintus. Als regerend landskampioen en koploper in de kampioenspoule van de Eredivisie is MizuWaAi de grote favoriet, maar Portengen waakt voor al te veel optimisme. “Het gaat om één wedstrijd en dan is de vorm van de dag natuurlijk van belang. In de competitie ligt dat iets anders. Wanneer we een goede dag hebben moeten we in staat zijn om te winnen, maar als dat niet het geval is kan het erg moeilijk worden.”
In de reguliere competitie en in de kampioenspoule speelden de beide ploegen dit jaar al vier keer tegen elkaar. Drie keer kwam MizuWaAi als winnaar uit de strijd, maar één keer won de ploeg uit het Zuid-Hollandse Kwintsheul ruim. “Het is sterke ploeg met veel lengte en vechtlust, die zich bovendien al wekenlang kan focussen op deze finale,” zo analyseert de coach. “Het zal dus moeilijk genoeg worden.”
Een van de pijlers onder het huidige succes van MizuWaAi is de sterke teamgeest. Dat zegt althans speelster Sharina van Dort. “We hebben individueel allemaal goede speelsters, maar we zijn ook een echt team. We hebben een gezellige groep, waarin iedereen hard voor elkaar wil werken. De sfeer wordt eigenlijk nog steeds beter en het is absoluut niet zo dat we elkaar zat worden door de vele trainingen en wedstrijden.” Portengen beaamt de woorden van zijn aanvalster. “Een van onze belangrijkste kwaliteiten is dat we in de breedte heel sterk zijn. Echte sterspeelsters hebben we dan ook niet. Onlangs tegen VOC misten we bijvoorbeeld vier speelsters en nog hadden we een heel sterke ploeg.”
Over haar eigen seizoen is Van Dort tot nu toe tevreden. “Het gaat best lekker. Ik probeer met mijn snelheid gevaarlijk te worden in de tegenaanval en dat heeft ons al regelmatig doelpunten opgeleverd. Daarnaast is dit mijn zesde seizoen in de Eredivisie. We hebben een jonge ploeg en hoewel ik nog maar 23 ben, ben ik al een van de meest ervaren speelsters. Ook neem ik mijn ervaring van het Nederlands team mee.”
In Dalfsen werd de laatste jaren een waar handbalbolwerk opgebouwd. Dat resulteerde vorig jaar al in het landskampioenschap, terwijl nu – inclusief de al gewonnen Supercup – de ‘triple’ voor het grijpen ligt. Enkele weken geleden plaatste de ploeg zich al voor de eindstrijd in de Eredivisie. De beste twee teams uit de kampioensgroep maken in juni in een best-of-three uit wie zich de nieuwe kampioen van Nederland mag noemen. Westfriesland SEW heeft momenteel de beste papieren om MizuWaAi te mogen uitdagen.
De opmars is volgens manager René Cloo het resultaat van enthousiasme en passie. “We zijn in 2005 begonnen de zaken echt serieus te benaderen met het selecteren van jonge, ambitieuze speelsters. Dat was het goede moment omdat de club naar de Hoofdklasse was gedegradeerd. We werken sindsdien met een duidelijke doelstelling en daar willen we ook geen concessies aan doen. Elk jaar hebben we de groep met enkele ambitieuze speelsters kunnen uitbreiden en daarmee steeg het spelniveau elk jaar weer. Mede daardoor hebben we ons sinds 2005 elk jaar verbeterd, zowel qua niveau als plaats op de ranglijst. De Europese wedstrijden versnellen het leerproces ook nog eens.” Een andere belangrijke ontwikkeling was volgens Portengen de verdubbeling van het aantal trainingsuren dit seizoen. “We blijven niet stil staan, maar proberen ons steeds te verbeteren,” aldus de coach.
De ambities van de MizuWaAi-speelster houden niet op in Dalfsen, want Isabelle Jongenelen, Wendy Smits en Angela Malestein vertrekken volgend seizoen naar buitenlandse clubs. Daarentegen haalden de Dalfsenaren voor de volgende jaargang al Nicole Kooiker van Kwebbel E&O en Yara Nijboer van Plus/Severijn Heeten binnen.
Volgens Van Dort is het bijzonder dat een relatief kleine plaats als Dalfsen toonaangevend is in het dameshandbal en ook Cloo meent dat er ‘echt iets gebeurt’ in de Trefkoele. “Mensen willen erbij horen en het aantal jeugdleden groeit enorm. Dat is fantastisch om te zien.” Toch meent Portengen dat er wat betreft de beleving ook nog wel wat te verbeteren valt in het dorp. “De bezoekersaantallen bij zowel uit- als thuiswedstrijden vallen me tegen. Ik kom zelf uit het herenhandbal en daar is de publieke belangstelling over het algemeen veel groter. Ik verwacht trouwens wel dat het wat meer gaat leven, nu de finales eraan komen.”