Kamelen, olifanten, honden en wat stieren.
De vraag om het circusgebeuren van dichtbij te aanschouwen was dan ook geen verrassing. Dus wij op naar het circus met hoge verwachtingen. Want het gebeurt ook niet iedere dag dat het circus er is. Bij het betalen van de kaartjes werden mijn verwachting nog een beetje hogerop bijgesteld. Goeiendag! Dat wordt een topvoorstelling gezien het zojuist veroorzaakte gat in mijn portemonnee.
Opgewonden zoeken de meiden de mooiste plek om te zitten. “Het liefst bovenin, mam. Dan hebben we het beste uitzicht.” De honden maken de meeste indruk en ook de stoelen, want hoeveel mensen zijn er binnen? Vraagt de jongste zich af, terwijl een mevrouw in een prachtig glitterpak haar kunstjes vertoont. Het geweldig vet-gave glimjurkje verdrijft alle vragen. Begerig neemt ze de kunsten van de kubusdame in haar op. Dat dit niet helemaal vlekkeloos verloopt is niet zo erg. Het blijft mensenwerk.
De paardenshow kan mij minder bekoren en ik bedenk mij dat ik het hele circus eigenlijk tegen vind vallen. Ik kom tot de conclusie dat het circus in deze tijd eigenlijk een beetje onder curiosa valt. Een stukje brocante. Antiek. Muzikaal omwikkelt met hedendaagse beat. Vroeger was er niet zoveel sensatie en was de komst van het circus een ware happening. Nu moest deze zelfs een dorp opschuiven vanwege een vergeten te melden feestweek.
Ook de dieren lijken misplaatst. De olifant met natte ogen kijkt droevig de tent in als er weer een kind op zijn nek wordt geplant. Zes dravende pony’s die onderling een strijd leveren wie als eerste de ring gaat verlaten. Parmantig aangespoord door de jongste telg van het circusfamilie. Alleen de honden lijken er schik van te hebben, afleidend aan de kwispelende staartjes. Gezien de entreeprijs had ik beter naar een dierentuin kunnen gaan.
Bij het einde van de show is de pierrot verdrietig. Hij wenst ons geen afscheid, maar zegt liever tot ziens. Ik betreur de show en voel me een beetje melancholisch. Het voelt als een einde van een tijdperk. Bij thuiskomst wordt dat nog eens bevestigd wanneer de kinderen op de bank ploffen en het hedendaagse circus aanschakelen. Wat niet is veranderd is het kwispelen van de staart van onze hond.