Wanneer ik de kast opentrek weerklinkt er een zekere echo en zie ik de achterwand van de voorraadkast. Geen goed teken. Er zijn vele dingen die ik met meer plezier doe dan de activiteit die ik nu in het vooruitzicht krijg. Hond uitlaten, hardlopen, of de was die wappert vrolijk aan de lijn. Boodschappen halen staat ergens helemaal onderaan dit lijstje, samen met het schrobben van de toilet. Op dit laatste na, probeer ik het bevoorraden van deze kast ook vaak voor mij uit te schuiven. Eraan ontkomen doe ik niet.
Het meest onzinnige aan dit hele gebeuren is het in- en weer uitpakken. Van de schap in het karretje. Dan weer op de band. Van de band weer in het karretje, dit met veel gedoe naar de auto brengen. De winkelkar-wieletjes werken nooit mee. Gaan steevast net de andere kant op of er ligt een stoeptegel dwars. Het lukt mij zonder kleerscheuren de auto vol te krijgen met de inhoud van de kar. Kofferbak is geen goede benaming voor de achterkant van mijn gebakkie. Suitcase-bak past er beter bij. Bij thuiskomst neem ik het nogmaals in handen voordat ik alles in de voorraadkast inpak.
En eigenlijk vind ik dit nog niet eens het ergste. Waar ik het meest tegen op zie is het punt wanneer ik in de rij sta en mijn wagentje uitpak. Want die zit natuurlijk propvol, moet ik het maar niet zover laten komen, denk ik telkens weer. Dus mensen die na mij komen laat ik voorgaan. Wordt ook altijd zeer gewaardeerd, totdat iemand zegt dat hij het niet erg vindt om te wachten. “Weet je het zeker?” vraag ik hem. “Want ik ben nog wel even bezig.” Maar de man en zijn metgezel vinden dit geen probleem.
Nee, het werd mijn probleem toen hij commentaar begon te leveren dat ik wel erg veel boodschappen had, terwijl hij zijn aankopen op de band deponeerde. Het commentaar was voor mij te volgen met een gesprek waarin met nadruk mijn aankopen werden bekritiseerd. Ondertussen bleef hij doorstapelen en kwam ik in ruimtegebrek, want de band raakte vol, maar mijn kar niet leeg. De kassière zat mij daarbij verveeld aan te kijken, terwijl mijn blik laveerde tussen de man en mijn kar. Het toilet schoonmaken bleek een rustgevende gedachte, terwijl ik hem binnensmonds allerlei nare buikkrampen toewenste. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, maar deze klus kan voor mijn part de pot op.