Het was een jaar of wat terug dat ik steeds meer leerde naar dieren te luisteren. In die tijd kwamen er overal dieren op mijn pad, zocht ik, indien nodig, kennis over dieren op en leerde ik dieren aanvoelen. Daarnaast stelde ik de dieren vragen en kreeg ik antwoorden terug. Die waren soms wat vreemd. Zo hadden we zelf een nieuw goudvisje in een kom bij het andere goudvisje gedaan. Het ‘oude’ goudvisje lag toen op de bodem en ‘vertelde’ me dat het een kopstoot had gehad. Och, het visje heeft een hersenschudding. Heeft een vis hersens dan? Wat kunnen visjes dan met hun hersenen? Het blijkt dat goudvissen onder andere ruimtes echt kunnen innemen, de weg ergens naar toe herinneren (ruimtelijk geheugen) en tijdsbesef hebben. We hebben beide visjes in verschillende ruimtes/ bakken gehouden.
Ik leerde van boeren dat als een koe plotseling niet vreet en bij het strekken van de rug pijn heeft, zij het ‘scherp-in hef’. Dat is als kleine metalen voorwerpen die zij bij het schrokken van het voer mede naar binnen werkt, de penswand doorboren of beschadigen. De koe krijgt dan een magneet in of een operatie, soms moet een koe geslacht worden. Zij leerden van mij de magneet geleiden, zodat het scherp sneller uit de koe is, de wonden sneller geheeld worden en de koe pijnverlichting krijgt. Zo waren operaties minder snel nodig. Maar ook van een grote geitenboerderij kreeg ik geregeld vragen, bijvoorbeeld over hoe komt het dat de geiten last van de uiers hebben sinds de robotten er zijn of wat maakt dat de geiten soms zo vreemd verdeeld zijn in de stal? Ik vind geiten ook bijzondere beesten.
Naar dieren luisteren geeft me een andere kijk op de wereld, maar soms durf ik het antwoord niet te horen. Zoonlief is gek op sportvissen. Zorgt voor de vissen zoals het hoort, laat ze natuurlijk (na het vangen, wegen en op de foto zetten) weer vrij. Vist dus volgens de regels van de visvereniging. In het begin vond ik het al moeilijk om maden en wormen aan de haak te doen voor hem, dat zijn ook dieren. En nu zitten grote karpers, snoeken, windes en andere prachtige beesten aan zijn haak.
Waarschijnlijk heb ik al het beeld dat de dieren de haken in hun bek niet fijn vinden. Maar nu bedenk ik, misschien zien de vissen het ook wel als een sport. Wij mensen vinden het soms toch ook bijzonder om sporten te doen die gevaarlijk zijn en waarbij we kunnen vallen? Om het zeker te weten ga ik het dit weekend aan ze vragen….hopen dat hij er weer eentje vangt!
Kun jij zelf aanvoelen en veranderen wat er bij je dier is? Wat zou het voor voordeel voor jou zijn als je het zou kunnen? Misschien mag ik je daarin onderwijzen? info@carolienjonkman.nl.