Het treindebacle van afgelopen weekend, heeft het weekendje weg van een Raalter koppel volledig geruïneerd. Het Raalter koppel zou het afgelopen weekend in Rotterdam doorbrengen, maar door de chaos op het spoor strandde het stel al op station Utrecht.
Niet alleen een weekendje shoppen in Rotterdam ging verloren, ook de auto van de vader van één van de twee liep schade op toen er besloten werd om het gestrande stel uiteindelijk maar op te halen van Utrecht Centraal.
De dramatische reis begon zaterdagmorgen, even na tienen. “We hadden afgesproken om de trein van 10.10 te nemen. Voor vertrek checkte ik nog even de site van NS in verband met mogelijke storingen. Op bepaalde trajecten (maar niet op die van ons) reden er minder treinen in verband met de sneeuwval en we moesten rekening houden met een eventuele vertraging van 15 tot 30 minuten. Dit leek ons geen ramp dus we besloten gewoon richting Rotterdam te gaan,” schrijft de Raaltese op haar blog. “In Zwolle aangekomen namen we vanaf perron 1A de stampvolle trein richting Schiphol, die onder andere Amersfoort en Hilversum zou passeren. Eenmaal in Amersfoort kregen we te horen dat deze Intercity niet verder zou rijden dan Amersfoort en we werden dan ook allemaal vriendelijk verzocht om uit te stappen, onze bagage niet te vergeten en uit te checken met de Ov-chipkaart.”
“We besloten in een trein te stappen die een gewijzigde route zou rijden. Wat de uiteindelijk geplande eindbestemming was van deze trein is ons nog steeds onbekend, maar we wisten via via informatie te bemachtigen dat deze trein via Utrecht naar Hilversum zou rijden en zo verder. Dit was het moment dat we lichtelijk geïrriteerd raakten. Toen we ons in de tjokvolle trein gepropt hadden, kregen we hier onmiddellijk spijt van.”
“Door de luidspreker hoorden we een bericht over iets met ‘storing’, ‘Utrecht Centraal staat vol’, ‘we staan in de file’, ‘we kunnen hier niks aan doen’, ‘zelfs tot achter de heuvels staan treinen te wachten totdat ze Utrecht Centraal mogen binnenrijden’, ‘we vragen u om even geduld te hebben’ en last but not least: ‘de medewerkers van NS zijn het hele treinsysteem opnieuw aan het opstarten omdat de (…..) en de (…..) vannacht kapot gevroren zijn. Dit kan enkele minuten tot enkele UREN duren’.”
“U gelooft waarschijnlijk best wel dat deze berichten ons humeur niet ten goede kwamen en al vloekend begonnen we onze broodjes op te eten, die eigenlijk als ontbijt voor de zondagmorgen bedoeld waren. Na 50 minuten kwam er eindelijk weer beweging in onze trein en kregen we weer een beetje vertrouwen in de reis. Eenmaal aangekomen op Utrecht Centraal stapten we uit. En toen begon pas het echte drama.”
“Alle informatieborden waren wit omdat het systeem opnieuw werd opgestart. Er waren overal ontzettend veel reizigers die niet wisten welke kant ze op moesten. Er was vrijwel geen personeel van NS te bekennen. De servicebalie van de NS kon ons niks vertellen over mogelijke vertrektijden.”
“We besloten even een uurtje af te wachten, maar na een uur reed er enkel een stoptrein naar Den Haag en naar Den Bosch (ofzo). Er reden immers geen Intercity’s meer, alleen nog maar stoptreinen. We moesten nu heel snel beslissen wat we wilden. Het liefst wilden we natuurlijk gewoon naar Rotterdam, maar niemand kon ons zeggen of dat nog wel mogelijk zou zijn.”
De vader van één de twee besloot uiteindelijk maar om in de auto te stappen en het gestrande stel op te halen. “Rond 16.15 uur kregen we een telefoontje. Een van onze vaders had onderweg naar ons een aanrijding gehad met een andere auto. Leuk, komt dat er dus ook nog eens bij. Alsof onze dag al niet genoeg verpest was. Gelukkig was hij zelf helemaal in orde en bleef de schade beperkt tot een beetje blikschade.”
“Rond 17.00 zaten we dan eindelijk in de auto naar huis. Verkleumd, koud, nat, boos, verdrietig en teleurgesteld. Dat zijn de woorden die je het beste toe kunt kennen aan onze gevoelens en aan onze situatie. Ons hele weekendje was in het water gevallen en ook voelden we ons schuldig over dat Hans een aanrijding had gehad terwijl hij ons aan het ophalen was.”
De Raaltese laat op haar blog weten uit te zoeken of ze de geleden schade bij de NS kan claimen.