“Ik plof op de bank met de bedoeling tv te kijken, wanneer ik ontdek dat alleen geluid en geen beeld uit het toestel komt. Niet zo mooi. Vermoedelijk ligt dat aan de modem. In de meterkast trek ik de stekker eruit om de boel weer te resetten. Dacht ik. In plaats daarvan, doet nu helemaal niets meer. Geen internet, geen telefoon en geen leuke film. Heeft Ziggo misschien onderhoud bij mij in de buurt? Automatisch wil ik dit checken, maar ja, dat gaat moeilijk zonder internetverbinding. Zolang alles werkt heb ik geen problemen met het bedrijf. Maar ik herinner me nog vele ergernissen en frustraties van vorige defecten.
Via via kom ik, de andere dag, achter het nummer van mijn kabelexploitant. Ik loop het telefoonmenu door en wacht gespannen af. Na enkele seconden krijg ik een medewerker aan de lijn. Dat gaat wel erg snel. Helaas, ik zit bij de verkeerde afdeling. “Het probleem ligt niet bij de modem, maar bij het inkomende signaal van de tv,” verklaart de telefoniste. “Ik kan u niet doorschakelen, maar wel de menu-opties geven.” En weer heb ik binnen enkele seconden een medewerker aan de lijn, die het verhaal van zijn collega bevestigd. Zitten ze naast elkaar misschien?
“Tja, daar zal een monteur voor moeten komen, even de planning bekijken, ik zet u even in de wacht.” Zie je wel. Daar heb je het addertje. Drie tellen later. “Mevrouw? De monteur kan vanmiddag komen, schikt u dat?” “Uh.. ja, is goed,” stotter ik. Tussen twaalf en zes kan ik de monteur verwachten. Opgewekt vertrek ik naar mijn wekelijkse kleisessie.
Wanneer ik met de vingers in de klei zit gaat mijn mobiel. Onhandig pak ik deze op en laat hem van schrik bijna vallen als blijkt dat ik de monteur aan de lijn heb. “Hallo, Ik sta voor uw huis. Bent u thuis?” Die Ziggo is me vandaag te rap af. Ik vertel hem dat de afspraak na twaalf uur staat en hij belooft me op een ander tijdstip terug te komen.
Later die middag vraagt de monteur zich hardop af hoe het mogelijk is dat er geen eerdere storingen hebben plaats gevonden, na een blik in de meterkast te hebben geworpen. Ik doe maar alsof ik niets gehoord heb. Niet alles is perfect. Na vijftien minuten is de klus geklaard en ben ik weer bereikbaar voor de hele wereld. En toch blijf ik me af vragen waar dat addertje is.”