Er was ons geleerd dat wegcijferen, voor anderen zorgen het hoogste was wat we konden bereiken. Daar is ook niks mis mee, want we wisten immers niet beter. Maar zo hebben wij vaak ons Zelf weggedrukt, onze eigen behoeften, onze eigen emoties, net alsof wij niet op de wereld mochten zijn.
‘Ik was altijd zo krachtig,’ zegt een mevrouw die na een pittige tijd het geluk weer heeft gevonden, maar er nu moeilijk van kan genieten. Was je werkelijk krachtig, of ging je gewoon altijd maar dom door? Ze was gewend om voor de zaak, de mensen om haar heen, andere mensen te zorgen en alles te regelen. Het rennen lijkt wel een soort van overlevingsdrang, een soort vlucht, want ja, als je rustig wordt, dan kom je aan jezelf toe en… wie ben ik dan? Nu ze graag bij zichzelf wil komen om te genieten, komt ze onder andere schuldgevoel en schaamte tegen. Want… vriendin moet nog en de was… en tante is ziek… en de buurman is overleden en buurvrouw is ook maar alleen en het is toch een kleine moeite…
Ook komt ze veel angsten tegen, ze heeft nare ervaringen gehad en het is spannend om deze angsten te voelen, want daaronder zit nog pijn die ze niet of onvoldoende verwerkt heeft. ‘Maar ja, zo kom ik ook niet verder, ik wil echt weer genieten, me fijn voelen, echt helemaal mezelf kunnen zijn.’ Dat betekent echt binnen in jezelf accepteren dat dit allemaal zo heeft plaatsgevonden, al die relaties, al die dingen die ook anders hadden kunnen gebeuren. Daarna in haar lichaam gaan voelen wat je zelf nodig hebt. Daar tijd en ruimte voor nemen. Voor je eigen emoties zorgen. Naarmate je van jezelf houdt, kun je ook van een ander houden.
Herkenbaar voor jou? Wat heb jij op dit moment voor jezelf nodig? Vertel gerust je verhaal via info@carolienjonkman.nl of via staging2.carolienjonkman.nl