Het is herfst, het blad valt van de bomen. Bah, wat een smeertroep. Weg daarmee. En sinds de bladblazer is uitgevonden gaat dat opruimen nog lekker makkelijk ook. Mooi al het blad weg uit plantsoentjes en van grasveldjes. Je kunt er aan afzien dat ze bij de afdelingen ‘groen’ van de verschillende gemeenten nog niet zo serieus werk maken van duurzaam en ecologisch.
De natuur weet wel zo ongeveer hoe het werkt. Een boom stopt in het najaar met sapstromen, laat zijn blad doodgaan en wacht het voorjaar af op nieuwe blaadjes, die perfect de door ons geproduceerde CO2 weer omzetten in de voor ons zo hard nodige zuurstof. Dat blad komt op de grond te liggen en doet in de winter twee dingen. Het houdt de ondergrond een beetje warm en beschermt zaadjes en plantjes tegen de winterkou. Tegelijk verteert het blad en is zo een rijke humuslaag voor het volgende groeiseizoen.
O ja, ook vogels zijn gek op die bladlaag. Ze vinden er tussen en onder hun wintervoorraad eten. Net als dat ze graag een niet winterklaar gemaakte tuin bezoeken, omdat er aan al die niet gerooide stengels lekkere zaadjes zitten. (Voor de burger met zijn achtertuintje: Niets doen aan blad en tuin levert dus gezellig vogeltjes op in de tuin. Wel wat doen – verwijderen – levert een kale tuin zonder vogeltjes op…)
Maar blijkbaar mag er tegenwoordig geen blad meer liggen in plantsoentjes en op grasveldjes. Dus pakken we de bladblazer. Die slurpen niet alleen benzine, maar ze zetten met hun verbranding ook meteen weer wat extra zuurstof om in CO2. En wat er meer van is: ze moeten bediend worden door personeel. Gemeenten moeten op van alles en nog wat bezuinigen, maar geld om mensen aan het bladblazen te houden, is er nog wel.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren!