Commentaar – De occupy-acties in Overijssel waren niet zo’n succes. Vier man in Zwolle en zes in Enschede, of zo iets. Maar dat de acties niet zo’n succes waren zaterdag, is nog wat anders dan dat het probleem er in de ze regio niet zou zijn.
Want wat moet er bereikt worden met de occupy-acties. We willen af van politici en bankdirecteuren die de wereld, ons land, maar even goed ook onze eigen regio naar de kloten helpen. De bewoners doen er zelf nog wel van alles aan de leefbaarheid te bewaken, maar ze worden hevig gedwarsboomd. Dat zijn we zat. Dat willen we anders.
Occupy (bezetten) je eigen marktplein, we zouden het in deze regio niet zo gauw doen. Daarvoor zijn we iets te trouw aan het gezag. Maar hoe lang nog? Wanneer laten we blijken dat we het zat zijn? Landelijk doen we dat al een tijdje, eerst door op de SP te stemmen, nu op de PVV. Provinciaal heeft het CDA laten zien dat soort boodschappen niet te begrijpen. Ze ging lekker met de SGP aan de haal omwille van de macht. Alsof we dat niet doorhebben. En ook de traditioneel tot in de wortels van de samenleving verankerde Rabobank koerst de regio uit. Iedere keer weer sluit er een regionaal kantoor. Waarom? De bank maakt een miljarden winst!, een zesde van de 18 miljard die we moeten bezuinigen als land… En dat is dan de fatsoenlijkste van de grote banken.
Politici en bestuurders doen misschien ook nog wel hun stinkende best er het beste van te maken voor de burger, maar hun openbare vergaderingetjes spelen zich af ten overstaan (en met de rug toe naar) een zo goed als lege publieke tribune. De vergaderingen gaan over thema’s waar de burger helemaal niet mee bezig is. En ze gaan niet over thema’s waar de burger wel mee bezig is. Of het moet zijn dat er een cordon van regels opgeworpen wordt. Dat ze vertellen wat wij, verstandige mensen met elkaar, allemaal niet mogen. Burgers ergeren zich aan de ambtenarij die een hoop kost maar nooit doet wat de burger wil. Omdat er regeltjes zijn die niemand snapt maar die wel gehandhaafd dienen te worden.
Voorbeelden? Vraag maar eens een bouwvergunning aan. Dan moet je eerst weten dat dat tegenwoordig een omgevingsvergunning heet. En daarna loop je tegen een muur van verboden op waar niemand het nut van inziet. Verder kent ieder dorp, iedere stad, wel voorbeelden van onmogelijk gehannes tussen overheid en burger.
De gemeentelijke herindeling is voorbeeld nummer 1. Die is tien jaar geleden uitgevoerd. In Raalte durven ze dat niet te vieren. Je wordt daar nog steeds met pek en veren Heino uitgedragen als je zegt dat je van de gemeente bent. Ommen wist het vege lijf te redden en juist daar gaan ze nu ambtelijk samenwerken met Hardenberg. Ze moeten wel, want het rijk schuift steeds meer taken naar de gemeentes toe. Die kunnen het werk niet aan. Maar ze krijgen er ook nog een keer te weinig geld voor. Terwijl bedrijven inzien dat ‘groot’ niet de beste oplossing is, wil het rijk dus nog grotere gemeenten. Plaatsen als Lettele, Schalkhaar en Diepenveen bestaan helemaal niet meer voor de gemeente Deventer. Ze zijn in de koekstad veel te druk met zich zelf om ook nog aan de kerkdorpen te denken. En Dalfsen – dat Nieuwleusen annexeerde, probeert nu ook weer zelfstandig te blijven. Want als Ommen met Hardenberg heult, rest Zwolle dan als partner?
Coöperatief gedacht hebben we politici aangewezen om onze belangen te behartigen, hebben we ambtenaren in het leven geroepen om namens ons te regelen wat er geregeld moet worden en hebben we banken bedacht omdat je soms geld overhoudt en soms geld nodig hebt. Maar die politici, ambtenaren en bankdirecteuren zijn met die opdracht van de burger aan de haal gegaan. En we beginnen dat langzaam aan niet meer te pikken. Langzaam maar zeker.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren