Hoe verschillend kunnen mensen daar op reageren. Ik krijg vaak opmerkingen over mijn ogen.
Een meneer komt naar me toe. Hij vindt mijn ogen op de foto die een paar jaar terug gemaakt is en via mijn logo gebruikt wordt, zo hard, zo koud. Hij wil me alleen een idee aan de hand doen. ‘Wat voor een idee wil je me geven dan?’ ‘Je zou een foto kunnen maken zoals je nu kijkt.’ Deze man heeft net daarvoor verschillende mensen mogen begeleiden. Ik houd mijn mond. De man is vandaag meer bij zichzelf.
Een mevrouw komt na lange tijd aarzelen in contact met mij. Nadat ik haar voor de tweede keer heb ontmoet, krijg ik een mailtje van haar. ‘Wat ik ook nog even wil zeggen. Als ik bij je wegga en buiten loop, voel ik me licht en stralend (ook qua humeur). Ik groet iedereen met een lach en voel me goed richting mijn medemens. Net als de vorige keer. Daarnaast had ik vanmiddag in de auto even het gevoel alsof ik met jouw ogen keek. En weet je… jouw ogen stralen liefde uit! Ik bedoel liefde niet in de trant van ‘verliefd’. Wat voel ik me dan opeens gelukkig, dat mij dat zomaar overkomt. Dank je wel! ‘ Het is duidelijk dat deze mevrouw bij haar ziel/zelf is gekomen na de sessie.
Een jongen komt met moeder mee. Ik had moeder gevraagd hem naar mijn foto te laten kijken. Toen ze mij zagen, zeiden ze: ‘je ziet er wel anders uit, je hebt langer haar en lichter’. Maar, zo zei de jongen: ‘je ogen zijn nog hetzelfde!’ Hij voelde zich op zijn gemak.
Wat zie jij in de ogen van een ander? Of in die van jezelf? Vertel gerust wat er is via info@carolienjonkman.nl of via de site.