Ik krege een brieve ‘an de oalders of verzörgers van Dissent van Knöldert’. De brief kwam van het Carmelcollege dus ik zeg tegen Dissent, nog vöar de brief geopend was: “En wat heb ie noe wear uut-evretten?” Met van die hondstrouwe oong kan e dan zeng: “Ikke? Hillemoal niks höar, ja, lest een kear, oe handtekening eleend, mar wieders niks.”
Noe hebt ze op die schoele meisters die het handschrift van ziekbriefies vergeliekt met antekenschriften dus ik verwachen det ik öm mear tekst en uutleg oaver die handtekening evroagd zolle wönn. Masr det bleek niet zo te weane. Zie vreung mie wat ik wolle met de vriewillige olderbiedrage. D’r was een deel verplicht en een deel vriewillig. Ik mos per brief angeem woar ik vöar ginge. Normaal ben ik de beroerdsten niet, dus zol ik vöar het volle bedrag goane.
Mar ik kreeg de brief in de herfstvakantie. In míen herstvakantie. Ik werke zelf an een schoele en ik had vöarige wekke vakantie. Zus van Knöldert die in Zwolle studeart ok. Dissent hef van de wekke vakantie. Mien vrouw hef van narigheid twee halve wekken op enömm. Saams weg zat d’r niet in. Dus of ik die vriewillige oalderbiedrage toevoege an de joarlijkse donatie an ’t Carmel, ik weet niet of ze mien geld wel verdient.
Wrum hebt de wichter op een andere tied dan mie vakantie? “Ömdet wie een late zommervakantie haa’n en ömdet dan de herfstvakantie al wear zo vrog anbrekt”, is de uutleg van de schoele. ’t Is det zo’n schoele gin oalders hef, anders had ik öm een briefie evroagd met tekst en uutleg – met handtekening d’r onder – oaver zovölle dommigheid. Det hef toch gin enkele leerling in de gaten, die iene wekke earder of later?
“Mar de landelijk bepaalde vakantietied is een richtlijn, gin verplichting” probearen de schoele zich d’r nog uut te lullen. Ik zol zeng: een onvoldoende vöar logisch redenearen, debatteren en causale verbanden leggen. As het een leerling was, had ik ‘m de klasse uut estuurd. Of verplicht met de Sallandse Wandelvierdaagse mee loaten lopen. Die haa’n het evenement in de herfstvakantie georganiseerd en toen ging de schoele met die vakantie an de wandel…
Gelukkig – zo hebt ze mie in efluusterd – wördt die richtlijn vöar vakanties volgend joar een verplichte datum. Zodet schoelen d’r niet zelf mear oaver noa hoeft te denken. Want doar kump allenig mar narigheid van.
Ik heb ze toch het volle pond mar e gee’m. Meug ze gebruken vöar een studiedag ‘wijsbegeerte’.
Denne van Knöldert