Twee gemeentes, twee handbalteams, twee nieuwe trainers die even oud zijn en allebei twee kinderen hebben, twee verschillende niveau’s. Beide trainers zijn gevraagd hun teams naar een hoger niveau te tillen. Twee portretten van trainers die in Salland en het Vechtdal elk een interessante uitdaging aangaan.
MizuWaAi – Dalfsen
Peter Portengen is de nieuwe trainer voor MizuWaAi, de naam is Japans voor ‘water is liefde’. Hij is 45 jaar oud, geboren in Amsterdam en woonachtig in Arnhem. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen. In het dagelijks leven is hij trainer. Eerder trainde hij zeven jaar E en O, vier jaar Volendam en één jaar Hellas. Ook was hij assistent-bondscoach bij de nationale dames. Meerdere grote overwinningstitels op zijn trainers-CV bevestigen zijn succes als handbaltrainer. Ook als handbalspeler heeft hij op niveau gepresteerd in de eredivisie en de nationale ploeg. Nu zet hij zich in voor de handbaldames uit Dalfsen.
“Ik ben al jarenlang bevriend met Rene Cloo, manager van MizuWaAi. In het verleden hebben we samen gespeeld, ik heb Rene ook nog getraind. We hebben eigenlijk altijd goed contact met elkaar onderhouden. Rene heeft me benaderd met de vraag of ik interesse had om hier in Dalfsen zijn handbalmeiden te trainen. Vorig jaar heb ik al eens in de twee à drie weken een individuele training verzorgd voor enkele meisjes die hier ook al bij zijn, nu ben ik dus hoofdtrainer. Toen mij werd gevraagd of ik dit team wilde trainen wilde ik daar wel aan beginnen. Ik wilde echter wel het aantal trainingsuren verdubbelen. Gelukkig stonden onze neuzen in dezelfde richting, de club wilde ook hun trainingen intensiveren. Daarnaast hebben we ons versterkt met nieuwe jonge meisjes die al die trainingsuren zo veel mogelijk mee gaan doen. Ik ben ervan overtuigd dat de meisjes die hier blijven en komen spelen dat vooral doen met het oog op het intensievere trainingsprogramma dat we gaan draaien. Ze willen echt presteren.
Natuurlijk hebben we in het komende seizoen als doelstelling om zo veel mogelijk trainingsuren te maken en zodoende de spelers te verbeteren. Het wordt een druk programma met daarin veel wedstrijden. Ook spelen we veel Europese wedstrijden, dus we zullen wat afreizen de komende tijd. Natuurlijk willen we zo ver mogelijk komen in Europa, we strijden voor alle prijzen die er zijn. In de Champions League spelen wij de voorronde. Als ik de kwaliteiten van deze meisjes beschouw hebben we best een goede kans om die voorronde te overleven. De tweede ronde wordt al een stuk zwaarder, je treft daar immers de betere ploegen uit Europa. Mochten we die tweede ronde niet overleven dan komen we in een ander Europees toernooi terecht, net als in het voetbal dus. Ook in dat toernooi moeten we even zien of we daar verder in kunnen komen, aan ons enthousiasme zal het in ieder geval niet liggen.”
GIBO Groep / Kwiek – Raalte
Hengeloër Edwin Kippers is eveneens 45, getrouwd en heeft ook twee kinderen. In het dagelijks leven is hij zelfstandig organisatieadviseur. Kippers is altijd al handballer geweest, doch de laatste tien jaar is hij vooral fanatiek als trainer. Begonnen in de hoofdklasse bij de heren om steeds een stapje hoger te komen. Zijn trainersloopbaan gaat steeds een stapje hoger, na een seizoen trainer geweest te zijn in de eerste divisie gaat hij nu bij Kwiek een knappe uitdaging aan.
“In maart ben ik gecontracteerd door Kwiek voor het komende seizoen. Deze club kwakkelde onderin de eredivisie. Er was een kans op degradatie, en het bestuur besloot dat dit niet langer kon. De trainer werd ontslagen. ‘Wil je bij ons instappen?’ Dat was nogal een lastige vraag die me werd gesteld. Met hangen en wurgen is het me gelukt om in de promotie/degradatie-fase de club overeind te houden. De eerste wedstrijd verloren we, iedereen schreef ons al af. Thuis hebben we echter weten te winnen en daarmee is er weer een jaar eredivisie veiliggesteld. De ploeg heeft het goed gedaan, dat compliment moet ik ze wel maken. In de paar weken die ik destijds nog had heb ik vooral gekeken naar verbeterpunten bij onszelf, daar heb ik flink op gehamerd. Het team heeft dat, zo blijkt, uitstekend opgepakt.
Ik ben een rasoptimist en denk dat ik wel wat kan maken van dit team. Toch blijft het lastig. Onlangs hebben drie belangrijke speelsters gekozen om elders een stapje hoger te gaan spelen, onder andere bij Dalfsen, de gedoodverfde kampioen, en in mijn ogen de beste ploeg in de eredivisie. Wij zullen waarschijnlijk in de middenmoot of zelfs onderin eindigen. En toch, we hebben een ploeg die hard wil werken en maar al te vaak voortijdig wordt afgeschreven. Ik denk dat er meer in deze meiden zit dan menigeen denkt.
Wat wel een probleem vormt is dat bij de speelsters die naar elders zijn gegaan onze eerste keepster zat, en we hebben nog geen vervangster gevonden. Drie weken voor de competitie is dat dus lastig, je kunt het werkelijk niet gebruiken in je voorbereiding. De tweede keepster is best goed hoor, maar we werken normaliter met twee keepsters aangezien je bij handbal continue kunt wisselen. Deze tweede keepster is een meisje van zestien, erg talentvol, maar minder ervaren. Het zou mooi geweest zijn als zij samen met de eerste keepster had kunnen trainen voor de competitie. Nu heb ik maar een paar weken de tijd om van onze tweede keepster een knaller te maken. Het talent heeft ze beslist in huis, maar dat ze wat minder ervaring heeft is gewoon een feit. Er zullen wedstrijden zijn waarin ze de sterren van de hemel keept, en er zullen wedstrijden zijn waarin ze wat foutjes maakt. Deze situatie vorm logischerwijs een enorme druk op haar schouders. Ik heb deze druk echter direct weggenomen door tegen haar te zeggen ‘het maakt niet uit als je een keer een foutje maakt’.
In dit nieuwe seizoen verwacht ik wedstrijden waar we makkelijk moeten kunnen winnen. Maar er zullen beslist wedstrijden zijn die we met 10-0 verliezen. Dalfsen is bijvoorbeeld echt een maatje te groot voor ons. Wij moeten de punten zien te pakken van ploegen die gelijkwaardig zijn aan ons. Kwiek heeft nog niet de stap kunnen maken van de middenmoot naar de top. Dit heeft als gevolg dat spelers die hier opgeleid zijn de keuze maken om elders bij een hogere club te spelen. Zo raak je talent kwijt en dat is gewoon doodzonde. Als deze club hogerop wil komen zal er wat moet veranderen, Kwiek zal moeten professionaliseren. Het is momenteel helaas niet haalbaar om vaker te trainen, maar eigenlijk is dat wel precies wat deze groep meiden nodig heeft.Als je hogerop wilt komen zul je simpelweg tweemaal zo vaak moeten trainen.”
Door Maarten van Strien