“Oh wat naar. Een griepje? Ja het heerst hè?”, zeg de schoele as ik mien zunne ziek meldt. Die was hillemoal niet ziek, mar hij kon met zien oom mee noar de Amsterdam ArneA en doar zollen ze Johan Cruijff de hand meung schudden.
Toen de wichter nog op de basisschoele zaten, was oons al e leard det lieng better was dan de woarheid vertellen. Wie gingen ’ns twee daang vöar de schoelvakantie op vakantie. Wie mochen zoonlief wel ziek melden, mar met de woarheid mos de schoelmeister noar de inspecteur. “Oke, dan is ‘e ziek”, en toen was iederiene tevreden. Bienoa tevreden, want een volgende kear wol hij liever ok niet weten det wie d’r ömme leung, want feitelijk mos e doarvöar ok de inspecteur bellen.
Ik stelle mie vöar hoe het in zien werk giet as die inspecteur d’r an te passe kump.
Earst verklapt de schoele det zoonlief niet op schoele is en det ze weet det de ziekmelding niet klopt. Det is al biezunder slecht vöar de relatie en rekken mar det d’r op die maniere op zo’n schoele in een joar heel wat slechte relaties zult ontstoane.
Dan kump de inspecteur langs öm een boete uut te delen wegens oavertreding van de leerplichtwet. Zonder aanziens des persoons (anders nooit ziek, mooie cijfers, kan gerust een daggie missen) en zonder rekkening te hoalen met de argumenten (had vandage allenig mar gym en handenarbeid, wie mag Cruijff noe de hans schudden?).
Mar die boete pik ie niet, dus kumt het hele verhaal uuteindelijk bie de rechter. Die rechter veroordeelt oe met een geldboete en met een vöarwaardelijk deel van ‘as ie det binnenkort nog een kear wear doet, krieg ie een dubbele boete’.
Mar wie goat in hoger beroep – stel ik mie vöar – töt an de hoogste rechter in Europa an toe en dan wördt de straf – vermoed ik – allenig mar mear vöarwaardelijk, met uutleg van de rechter det menear (ikke dus) geliek hef in zien argumenten, mar det de rechtstaat van mien land een andere wet hanteart.
Ik hebbe eigenlijk mear zinne die ingewikkelde weg te bewandelen dan te melden det zoonlief ziek is. Want het mut toch een kear ophoalen met al die domme regels? Mar as puntie bie pöaltie kump handel ik anders en zo dut iederiene det. Dus verandert d’r nooit wat.
“ Ja, hij hef het behoarlijk te pakken. Ja ik zal hem betterschap wensen.”
Denne van Knöldert