Ruud Lubbers was lest in Nieuwsuur woar e an zien taalgebruuk bewees al heel lange in Hoonhorst te wonen, mar nog net nie lange genog. Het ging oaver de kredietcrisis en wat wie d’r an mossen doene. Lubbers kon het weten, want hij was de strateeg van de Euro. De vakantiekracht van Nieuwsuur zeg: ‘döar oe plan van de euro heb ik het noe slecht’. Mar Lubbers wás al een geslepen politicus, sinds die man in Salland woont löt e zich de pisse ok niet lauw maken. Det het niet goed ging met de euro, kwam volgens hem “döardet de juuste mensen niet mear hun beslissingen durft te nemmen. Politici as Rutte die korte termijn op succes uut bent. Bankdirecteuren die met hun producten hebt lopen foezelen…”.
“Hebt lopen wat?” wol de vakantiekracht weten.
“Rommelen, gevoarlijke producten uutbrengen, alleen mar uut op winstbejag.”
Ik heb toen het Sallands woaderboek van Harrie Velderman iens noast de Nederlandse versie van Van Dale elegd. En wat ze van foezelen zegt hef wel met rommelen te maken, mar het hef gin relatie met de onbestrafte criminaliteit van de bankdirecteuren die met hun hebzucht de economie noar de kloten heulpen.
Foezelen is inderdaad rommelen, ok frunniken, een bittie in een achterkamertie met elkare. Man en vrouw (man-man of vrouw-vrouw mag van mie ok) die stiekem seksueel getint wat met elkare bezig bent. Een bittie wat foezelen tussen de lakens, het is een mooie ömschrieving vöar het vöarspel. Lubbers lik mie een kjel van ‘niks gin gehaspel met vöar- en naslep’, mar hij hef op gebied van foezelen wel een name op ebouwd. Zien leste functie bie de Verenigde Naties hef e near elegd wegens vermeend foezelen.
“Hebt lopen wat?” Zie zegt altied det zulk soart woardspelleties in de studio onder het oog van de camera’s een stuk mulijker bent, mar ik konne thuus vanof de banke ok niet gelieke op het goeie woard komm’. Det was ok niet hillemoal direct neudig, want het gesprek in Nieuwsuur kabbelen rustig verder oaver het belang det wie hebt in Griekenland, want as wie ze noe redt, wördt wie d’r zelf uuteindelijk rieker van en mear van det soart egoïstisch geleuter.
Toen ze an het eind waren scheut mie het woard te binnen. Wat Lubbers bedoelen was ‘konkelefoezen’. Een bittie rommelen met de producten die ze anbiedt. Konkelefoezen… Vöar bankdirecteuren mossen ze d’r een gevangenisstraf op zetten.
Denne van Knöldert