De 30 kilometer zone in Lemelerveld hebben ze er mooi voor de bouwvak in gekregen. De Parallelweg en de Brugstraat lagen er maanden uit om het wegbeeld zo te veranderen dat je ook echt het idee hebt dat 30 maximaal is. Maar dan heb je ook wat. Onze Man is er vanmorgen even overheen gereden, over de 30 km-zone en over de bijbehorende drempels. Klaar voor de hobbel zette hij zich schrap in de autostoel, maar er gebeurde niets. Ook niet bij de tweede hobbel. Nog eens geporbeerd en toen eens goed gekeken.
Wat blijkt: de weg is met steentjes vakkundig zo aangelegd dat het lijkt dat er een drempel ligt, maar er ligt helemaal geen drempel. Vreemd. Want wie wil je nu bedonderen? Het is algemeen bekend dat de hardste rijders in een wijk de bewoners zelf zijn. Die kennen iedere bocht, elk zijstraatje, en weten precies waar hun afslag is. Dat kan dus allemaal op maximale snelheid. Een vreemde, die dat allemaal niet weet, doet rustig aan, kijkt om zich heen, moet in de gaten houden waar hij zit, wat de weg doet en waar hij zijn moet. Die nepdrempels werken vertragend voor onbekenden, voor mensen die dus al langzaam reden. Maar woon je in de wijk, kom je vaak door Lemelerveld, dan weet je na twee keer de route gereden te hebben, donders goed dat ze je willen beduvelen met die nepdrempels. En wat is er dan mooier om er nog eens extra hard over heen te vliegen? Toch maar niet doen, adviseert Onze Man nog.
Nog meer gek wegbeleid? Laat het ons weten.