Commentaar – De directie van het Raalter Hoftheater heeft besloten een naamsverandering terug te draaien. Hoftheater is een weekje Toftheater geweest. En nu is het weer Hoftheater. Hulde voor het lef dat besluit te nemen. Hulde aan de burger die zegt wat hij van zaken in zijn directe leefomgeving vindt. We zijn precies om die reden met Salland Centraal begonnen. Dat is vijf jaar geleden. Een heerlijk lustrumcadeautje.
Met Salland, Vechtdal, en Deventer Centraal beogen we het woord (weer terug) te geven aan de burger. Want het ging in de journalistiek helemaal de verkeerde kant op, vonden wij. Media vulden (en vullen) hun papier en zendtijd nogal met zaken die ze zelf belangrijk vinden. Dat kan theoretisch samenvallen met wat de burger belangrijk vindt, maar in de praktijk blijkt vaak anders. Journalisten en politici hebben zo een beetje hun eigen agenda en de maatschappij staat aan de zijlijn. En regionaal is dat kwalijk, want publiek is daarmee een spreekbuis kwijt. De Stentor moet zijn aandeelhouders tevreden stellen en bezuinigt er lustig op los. In Vechtdal krijgen de lezers daarom al een ‘regionaal’ dagblad met nieuws uit Kampen en Steenwijk. En als de voormalig chef redactie van de Salland-editie een hekel aan je heeft schrijft hij lelijke verhaaltjes over je, over Salland Centraal bijvoorbeeld.
“Wij plaatsen alles wat jullie aanleveren”, is een leus die we gebruiken om de lezer weer de macht te geven. Als een lezer het de moeite waard vindt iets naar ons toe te sturen, dan is er zeker te weten een publiek (hoe klein ook) dat dat interessant vindt. Op die manier hopen we burgerinitiatieven te ondersteunen en te voorkomen dat activiteiten niet slagen omdat de media niet mee wilden werken. Want een activiteit mag wat ons betreft best mislukken, maar niet omdat de media niet mee wilde werken.
Onze theorie is dat ‘de macht’ aan de maatschappij is, dat de burger moet kunnen zeggen wat zijn standpunt is. Besturen, plannenmakers, beslissingnemers en de politiek kunnen daar dan (als vooruitgeschoven vertegenwoordigers van de maatschappij) rekening mee gaan houden. En als de burgerij ziet dat het zin heeft je mondje te roeren, zal ze dat met verantwoording doen. Maar mee nog: een burger die ziet dat er naar hem geluisterd wordt, zal ook verantwoording némen in de maatschappij waarin hij leeft. En dan zijn we waar we wezen willen.
Salland Centraal bestaat vijf jaar, Deventer Centraal een jaar. En Vechtdal Centraal nog maar een half jaar. Die laatste twee moeten hun positie nog iets meer bevestigen. Maar vanuit Salland Centraal kunnen we toch al wat aardige successen melden. Zo modderde de politiek maar wat voort over kunstgrasvelden. Het kon financieel niet uit, totdat die rare politici zagen dat er stemmetjes in het gedrang kwamen bij een volgende verkiezing. Want er waren wel héél veel mensen boos over de slechte velden. Een half jaar later was besloten tot kunstgras. Dankzij de publieke opinie.
Dat er in 2010 geen fanfares in de carnavalsoptocht mee mochten lopen, vond het publiek niet echt een goed idee. Nou, de Stöppelkaters wisten niet hoe snel ze dat besluit terug moesten draaien.
Heel recent nog trokken burgemeester en wethouders van de gemeente Raalte een plan terug waarin de Rotary subsidiegeld zou gaan verdelen onder arme kindertjes die de sportcontributie niet betalen. Teruggetrokken wegens ‘maatschappelijke onrust’. We wachten nog op een volgende stap: hoe het geld wél bij de minima terecht komt. Want het doel is geweldig. De manier waarop viel wat tegen.
We zijn trots op deze successen. Niet omdat wíj dat zo goed gedaan hebben, maar omdat júllie dat zo goed gedaan hebben. Wij bieden alleen maar een medium aan voor actie en reactie. Mooi dat jullie er met z’n allen succesvol gebruik van maken.
En uiteindelijk moet de grootste pluim naar besturen, plannenmakers, beslissingnemers en de politiek die durfden luisteren naar de publieke opinie. Want we geven het ze te doen. Een plan van aanpak van tafel, een strijdplan omgooien, een mediacampagne in rook zien omgaan… omdat het publiek met reden zegt dat ze het er niet mee eens is. Als je dat kunt en durft, dan ben je een grote. En daarom een grote pluim aan ’t Hoftheater en al die anderen in de voorbeelden hiervoor. Dat zijn niet de mensen die we uit moeten lachen, die moeten voorgedragen worden voor een Koninklijke Onderscheiding.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren.