“Had ie d’r uut e mutten?”, vreug een vrouw an een asielzuker in de trein. Ik zatte in de trein van Nijverdal noar Enschede en de asielzuker lag lekker in een bankie te sloapen. Hij schrukken wakker van het fluitie van de conducteur die de trein in beweging mos zetten.
Sinds ze Nijverdal ondertunnelt stopt de trein uut Zwolle an de iene kaante van de berg en de trein uut Enschede an de aandere kaante. Met bussen wördt het tussenstuk oaverbrugd. Ik as rasechte Sallander heb doar al muuite met, dus hoe mut een asielzuker det ollemoal weten.
Nou, ik kan oe vertellen, die iene asielzuker die doar lekker in het bankie lag te sloapen, die weet het precies vanof heden. Want d’r was een oarige mevrouw die zich oaver de man ontfermde.
“Ie haa’n d’r hier uut e munt? Ja, det kan noe niet niet mear. Het fluitie hef al e bloazen. Nee, niet begriepen? Trein Enschede – Zwolle giet töt Nijverdal. Nijverdal tunnel. Dus noe bus Nijverdal hier noar Nijverdal doar. Andere kant Nijverdal, wieder noar Zwolle. Drie joar.”
Ie zaang de asielzuker hopeloos rondkieken. Drie joar? Drie joar wat? Mog e zo lange asielzuker bliem? Zol de oarlog in zien thuisland nog zo lange duren? Wat e ok dach, ik durf te wedden det doar niet bie zat det het drie joar duren, det werk bie Nijverdal en det het de NS niet lukt doar de dienstregeling op an te passen en det het döarumme terecht is det d’r een NS-directeur opstapt wegens wanprestaties.
De trein reed rustig Twente in en de oarige mevrouew bleef uutleng: “Noe trein terugge noar Almelo, earst Wierden. In Almelo trein pakken Deamter. En dan Deamter – Zwolle. Mar misschien ok wel Wierden al wel lukken, trein Nijverdal nemmen. Dan bus aandere kant Nijverdal, verder Zwolle doen. Straks wel eam met hen kieken.”
Hopeloos keek de asielzuker mie an, mar ik ben mie d’r niet mee goan bemuuien. Ik heb mien laptopje pakt en ben disse tekst goan schriem.
In Wierden hef mevrouw nog snel eam op het perron ekeken. De trein was net weg. “Jammer, net weg trein, noe Almelo. Loop wel met, ikke, noar andere kant perron.”
En toen waren ze beiden weg. De oarige vrouw hef haar goeie daad dit joar wel wear e doane. En die asielzuker? Ik denk det e op weg is noar zien thuusland. “Knettergek, die Nederlanders”, vertelt e doar.
Denne van Knöldert