“ Zo, noe hoef ie drie daang gin appels en wortels mear te etten” zeg een vader teeng zien zeuntie as e de behandelkamer van de tandarts uut kump lopen. Ik kom dan net terugge van de fotokamer woar ik een dosis Fukoshima heb binnen ekreeng van het röntgenapparaat.
Ik vund det van die wortels een rare opmerking van vaderlief. Wulk signaal giet doar van uut? Gin signaal van het gezond verstand, want an apple a day keeps the doctor away, zei mien moe vrogger altied al, hoewel ‘et noe een appel, dan wörd ie nie ziek’ heel aans klinkt.
Zol die vader die opmerking maken om zien zunne de nare tandartservaring te doen vergetten? Net as een knuffel vöar kinderen die een ziekenwaang in mut of een snuupie vöar as ie een gat in oe knie evallen hebt? Ik denk het. Mar det is wel een verkeard signaal. Met snoep oe verdriet vergetten, maakt van snoep een medicijn. En teengwoardig nemt kinderen van 20 joar oald nog hun knuffel mee op vakantie…
Het is nie mien maniere öm wichter te wapenen vöar de grote boze butenwereld. Ik ben niet het slag van de meester d’r op an sprekken as mien zunne het een nare vent vindt. Ik lear ‘m mear ömme te goane met nare meansen. Doar kump e d’r in zien leam nog völle mear van teeng.
Terugge noar de tandarts: Of zol die vader zien ex-vrouw te grazen wullen nemm woar die jongen noa het tandartsbezuuk wear noar toe ging. Zol ok kunn. Het was woensdag, echt zo’n wisseldag. “Nee, ik mag van de tandarts gin appel. En straks met het etten ok gin wortels. Lekker puh!” zeg det joch dan teeng zien moeder. En die moeder belt dan haar ex. Dan is het spel wear op de waang. Kruuwaangs met knuffels hei-j doar vöar neudig.
Mar goed, te lange wol ik d’r niet oaver noa denken, Ik had net een heel biezundere röntgenfoto loaten maken van mien gebit. Niet met zo’n töt kokhalzen leidend stuk plastic diepe achter in de mond, mar met een soart van theeleppeltje det ik tussen de vöartanden mosse bieten woarnoa d’r een heel groot Kodaktoestel öm mien gezichte dreien. Hoevölle straling det was, wol ik van de assisitent weten die zich achter een muurtie verstopt had: “Net zo völle as in Fukoshima” zei ze. Dus det valt doar in Japan nog best wel met.
Denne van Knöldert.