Applaus
“Bedankt vöar alles” zei het bezuuk van ien van de dochters. Ik wusse niet iens det d’r bezuuk was. Want bie het binnenkommen is de loop meestentieds lijnrecht richting eigen kamer van de wichter. Mar bie het weggoane is het altied nog wel eam van”Bedankt vöar alles”.
Vrogger keek ik dan toch wel snel noar de chipsvöarroad, mar toen die net as de stroopwafels gewoon nog in tact bleek iedere kear, begun ik te begriepen det “bedankt vöar alles” een beleefdheidsvorm is, zonder inhoud.
“Sorry, wule kunt d’r ok niks an doene”, zei de telefoniste van Arke Fly, toen ik mien geld terugge wolle vöar mearkosten vöar een vliegtuugstoel met extra beenruumte. Die stoel was vervolgens toch niet vrie ehoalen vöar mie. Doar töt an het asociale an toe die plek of te dwingen vleug ik ofgelopen zommer toch nog gerieflijk van Mexico noar huus. Arke Fly achterof: “Sorry menear, mar ie haa’n toch de stoel die ie wollen?” Ik zegge: “Ik zal gin kans vöarbie loaten goane mensen op jullie waardeloze service te wiezen, mevrouw van ARKE FLY. Sorry doarvöar en doar meen ik net zo weinig van as ieje”.
Proficiat, vol medeleven, succes, God dank u voor deze spijs, sterkte, sorry, excuus voor het ongemak… Wie meent d’r ollemoal niks van. Wie zegt het allenig wel de hele dag döar.
Met applaus is het al net zo. Ik zatte lest bie de IDFA, het internationale documentaire festival in Amsterdam. Begun de zaal te klappen toen d’r een filmpie was of elopen. De film was niet zo goed, dus zollen ze wel blie weane det de film of elopen was… Passagiers klapt ok as de piloot een vliegtuug goed op Grand Canaria near ezet hef. En kons was d’r een student – nota bene – Communicatie uut Leeuwarden met een heel slechte vöarlichting oaver wrum Carmel-leerlingen vöar dezelfde opleiding mossen kiezen as hij edoane had. Noa vief minuten zei e: “Nou, det was het dan!” Mar hij mos drie kwartier vullen. Det waren heel lange minuten. En toch kreeg hij applaus.
Thuus heb ik de wichter evroagd of zullie de olders van hun vrienden en vriendinnen ok altied bedankt vöar alles as ze weg goat. Wat wel het geval was. En of ze doar ok iets van menen. Wat eigenlijk niet het geval was. Of ze det iens wollen besprekken met hun vriendengroep. Wat ze gelieke doane hebt.
Ging d’r lest iene noar huus met de opmerking: “Denne, applaus.”
Denne van Knöldert