“Mijn Raalter achtergrond heeft me geholpen om te kunnen relativeren. De ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’-mentaliteit, die heeft ook invloed op mij gehad. Mensen uit het oosten zijn nou eenmaal minder snel onder de indruk van gebakken lucht!”
Dat relativerende toontje loopt dan ook als een rode draad door de schrijverscarrière van oud-Raaltese Maaike Schutten (1976). Inmiddels heeft ze twee boeken uit: ’15 minuten’ en ‘Bakfietsblues’, boeken waarop ze op humoristische wijze het hippe, snelle leven in het Westen beschrijft. Woensdag 26 januari verzorgt ze een lezing tijdens het Leescafé in het Raalter Kulturhus.
Naast boeken schrijft Maaike ook columns, reportages en opiniestukken voor bladen als SiS, Vara TV Magazine, Drift, Runners’ World en Adformatie. Haar specialismes zijn lifestyle, trends, media, modes en sociale mores en dan vooral het relativeren ervan.
Maaike is opgegroeid in Raalte. Nadat ze haar VWO-diploma had behaald aan het voormalige FRC in Raalte vertrok ze naar Nijmegen om daar bedrijfscommunicatie te studeren. Ze woonde een jaar in Wolverhampton in Groot-Brittannië en kwam daarna terecht in de Amsterdamse internetwereld.
“Het was voor het opblazen van de internetbubble. Ik werkte voor Chello. Daar moest ik allemaal creatieve dingetjes verzinnen voor internet. Er was een oneindige hoeveelheid geld. Het kon maar niet op. Vier keer per jaar loonsverhoging, grote feesten, directeuren op grote cowboyboots, volledig Amerikaanse toestanden, het was heel onwerkelijk. Op mijn 23-ste zat ik te onderhandelen over belachelijke hoeveelheden geld. En iedereen nam dat ook serieus. Maar zelf had ik erg mijn twijfels. ‘Ik zal wel gek zijn, maar dit kan toch niet zo maar allemaal?’ En uiteindelijk bleek ik ook niet gek te zijn. De internetbubble barstte. De grote blaaskaken verdwenen daarna. Die tijd heeft mij dusdanig gevormd dat ik daarna een fascinatie heb ontwikkeld voor ‘gebakken lucht’.”
Dat inspireerde haar ook tot het schrijven van haar eerste boek ’15 minuten’, een humoristische roman over de snelle, soms hysterische reclamewereld. “Indertijd werkte ik voor Zwitserleven. Maar hoewel mijn taken daar op het gebied van communicatie lagen, kwam ik steeds meer in de managershoek terecht. Ik kon mijn creativiteit niet kwijt. En eigenlijk heb ik zo maar ineens besloten om een boek te gaan schrijven. Niet zo van ‘ik ga proberen een boek te schrijven’, nee in al mijn enthousiasme was het ook meteen ‘ik gá een boek schrijven’. Maar dat viel nog niet mee. Toen ik begon had ik nog niet eens een beeld van het einde van het verhaal. Uiteindelijk is het mislukt. Maar ik had wel contacten gelegd met uitgevers. En met begeleiding van één van hen, heeft dat geleid tot ’15 minuten’.” Het boek werd een succes en leverde haar lovende kritieken op. Daardoor kon ze ontslag nemen en ging ze als freelance schrijfster verder. Inmiddels woont ze met haar partner in het Oostelijk Havengebied van Amsterdam en is ze moeder van twee kinderen. Ze is begonnen aan haar derde boek.
“Als het ook lukt, wordt het een verhaal over de tijdsgeest van het afgelopen decennium. De periode 2000 tot 2009. Er is zoveel gebeurd. 11 September, de economische crisis. En volgens mij is er nu ook sprake van een morele crisis. Ik wil dat in een bredere context plaatsen. Wel wat zwaarder dan mijn eerdere boeken, maar hoe dan ook blijft het om te lachen. Dat is hoe ik ben en hoe ik schrijf. Ik zal altijd blijven relativeren!”
Aanvang van de lezing is om 20.00 uur. De entree bedraagt 7,50 euro voor volwassenen, 3,50 euro voor de jeugd tot 18 jaar en leden van het Leescafé mogen gratis naar binnen.
Ook haar moederschap inspireerde haar tot een boek. Alhoewel niet op de manier waarop je wellicht zou denken. ‘Bakfietsblues’ handelt, zoals uitgeverij Luitingh-Sijthoff het omschrijft, ‘over het krampachtige verzet van een dertiger tegen volwassenheid, in een setting van vinexzand, hijgerige talkshows, clubs die zo cool zijn dat ze geen naam hebben en schoolpleinvetes.’ “Ik woon tegenover een school”, vertelt Maaike over het boek. “Bijna alle ouders brengen hun kinderen ernaartoe met een bakfiets. ’s Ochtends zie je volledige bakfietsfiles. Het mooie is ook om het verschil tussen de mannen en de vrouwen te zien. De vaders komen er heel nonchalant aanfietsen. ‘Pompidompidom, lalala’. Maar de moeders? Die zie je me toch zwoegen op die fietsen! Of ik er zelf ook eentje heb? Nee, na dit boek kan dat ook echt niet meer, haha!”
“De lezing in Raalte lijkt me leuk”, zegt Maaike. “Aangezien ik daar ben opgegroeid zal het toch anders zijn dan op andere plekken. In Raalte zullen mijn gedachten toch eerder uit gaan naar vroeger. Naar de tijd dat ik kind was. Toen wilde ik ook al schrijfster worden. Met behulp van Sesamstraat had ik mezelf als kleuter al een fonetische manier van schrijven aangeleerd. Daar was voor niemand behalve mezelf een touw aan vast te knopen. Ik wilde de schrijfster van Pippi Langkous worden. Dat kan natuurlijk niet, dat was niet helemaal realistisch, haha! Als je ouder wordt, vergeet je je jeugddromen. Ik ben een vak gaan leren. Maar het schrijven zit in me. Dat moet er blijkbaar uit. En dat is er ook uit gekomen. Ik ben nu echt wat ik vroeger later wilde worden!”