“Ik had tijdens een ledenvergadering net een toelichting gegeven op mijn naderende vertrek. Expliciet was afgesproken dat ik als enige daarover de media zou inlichten. Het Stentorartikel was gebaseerd op anonieme bronnen en bezijden de waarheid. Ik stop met pijn in het hart. De verontwaardiging over misstanden die mij telkens weer tot actie maant, voel ik nog steeds. Ik was als het ware met de SP getrouwd. Maar in de politiek is het nou eenmaal zo, dat als je aankondigt te vertrekken, je eigenlijk al weg bent. Maar ik was er nog. En ik denk dat er daardoor irritaties zijn ontstaan. Ja, dat stuk in De Stentor heeft me geraakt. Ik heb het ervaren als een mes in de rug. Het kan niet zo zijn dat je twintig jaar hier de kar trekt, dat je je op veler verzoek toch nog weer beschikbaar stelt als lijsttrekker en dat er dan in een paar maanden tijd ineens zoveel kritiek ontstaat. Ik weet ook niet wie de pers heeft gezocht. Ik ben bang dat er ergens een Judas rondloopt. Maar ja, elke politieke partij wordt vroeg of laat met interne conflicten geconfronteerd. Nu, na twintig jaar, de SP Raalte ook. Misschien zijn we nu eindelijk volwassen geworden, haha!”
Het zure is dat Lourenssen de oprichter is van de Raalter afdeling van de SP. Hij komt dan ook uit een echt rood nest. Uit Oss ook nog eens. Jan Marijnissen kent ie al sinds zijn jeugd. “Mijn vader was fabrieksarbeider. Hij bracht altijd al SP-pamfletten mee. Er werd bij ons thuis veel over politiek gediscussieerd. Toen ik een jaar of 17 was, ben ik me gaan inzetten voor de SP. Of ik nooit getwijfeld heb over de keuze voor die partij? Altijd, als je niet meer twijfelt, ga je denken dat je dingen zeker weet. Ik ben het nooit gaan zien als een contract voor het leven.”
In ’87 leerde Lourenssen zijn huidige echtgenoot Herman kennen. In ’89 voegde hij zich bij zijn partner. “Toen ik in Raalte kwam, was ik het enige SP-lid van het dorp. En wat ga je dan doen? Ik besloot zelf een afdeling op te richten. Dan ga je je mogelijkheden onderzoeken, start je activiteiten op en voordat ik het wist had ik mensen om me heen verzameld.” In ’94 deed de SP voor het eerst mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in Raalte, toen zonder resultaat. Maar in ’98 wisten Lourenssen en de zijnen een raadszetel te veroveren. “Indertijd werd dat door veel mensen als schokkend ervaren. Dat lag heel gevoelig. De SP in de raad? Dat was heel erg on-Sallands. Die tijd was het begin van een omslag. Het CDA verloor hier haar absolute meerderheid binnen de raad. Maar ook naderhand kon je eigenlijk niet om die partij heen. Veel oppositiepartijen hielden daar ook rekening mee. Want in de politiek geldt nou eenmaal de regel dat je pas echt veel kunt bereiken als je ook in de coalitie zit. Maar daar hebben we ons bij de SP nooit veel van aangetrokken. Als we dan in de coalitie zouden kunnen komen, dan op eigen kracht en niet door ons aan te schurken tegen het CDA. En dat gevoel hebben we weten vast te houden. Wij hebben onze eigen wegen bewandeld, door oppositie te voeren, door sociale thema’s te agenderen.”
Burgemeester Paul Scholten deed in 2005 aangifte tegen Lourenssen vanwege vermeend lekken. Lourenssen had vragen gesteld over de vertrekregeling van de toenmalige gemeentesecretaris. In de vraagstelling was vertrouwelijke informatie verwerkt. Scholten koos ervoor om de vragen toch voor te lezen, maar deed later aangifte. Lourenssen is daar nog steeds kwaad over. Niet voor niets gaf hij Scholten in De Stentor een nul voor zijn geleverde prestaties. Maar aan oprechte woede heeft het hem überhaupt nooit ontbroken. Dat moet ook bij een partij als de SP die zich laat symboliseren door een tomaat, klaar om gegooid te worden. “Als mensen in de knel dreigen te komen door de gevolgen van asociaal beleid, dan ben ik verontwaardigd.”
De redenen waarom Lourenssen eigenlijk deze zomer al had willen stoppen, zijn persoonlijk. Maar dat betekent niet dat Raalte van SP-man Lourenssen af is. “De SP is meer dan alleen een raadsfractie. Als afdeling ontplooien we ook heel veel activiteiten, maar te weinig, onvoldoende zichtbaar en te vaak zonder niet partijleden er bij te betrekken. Wellicht dat ik daar op termijn wat voor kan betekenen. Maar nu maak ik eerst even een pas op de plaats. Het stomste wat ik kan doen, is om me nu meteen vanaf de zijlijn nadrukkelijk met de partij te bemoeien. Dat gaat ook niet gebeuren. Maar ik ben een politiek dier. Ik stop er nu mee, maar ik sluit niet uit dat ik ooit nog terugkom. Dat heeft tijd nodig. De mensen hoeven in elk geval niet bang te zijn dat ik ga wegkwijnen achter de geraniums.”
In 2006 groeide de SP in Raalte naar drie zetels. Willys finest hour. “Maar dat duurde niet lang. De vrijdag erna overleed mijn moeder. Een lach en een traan lagen heel lang dicht bij elkaar.” Eigenlijk had ie dus al voor de verkiezingen van dit jaar willen stoppen, maar, “als ik me niet kandidaat had gesteld, had de SP niet meegedaan.” De SP zakte naar twee zetels. “Dat was een tegenvaller, maar het was absoluut niet zo dat ik geen zin meer had om me in te zetten voor de kiezers. De uitslag paste ook wel in de landelijke peilingen. De SP zat deze zomer niet zo in de kiezersgunst. Ik ben van mening dat we ons als Raalter SP-afdeling te weinig op straat hebben laten zien. Dat is tenslotte de basis. Ik heb naderhand nooit de indruk gehad dat mijn positie ter discussie stond. Ja, er waren verschillen van mening, maar dat hoort zo. Dat is de basis van elke politieke partij.”
Of hij nog een persoonlijke boodschap aan de mensen mag geven, vraagt Lourenssen. Ja, natuurlijk: “Politiek is mijn leven en leven is het meervoud van lef. En lef, dat is iets wat ik mis bij vele mensen binnen en buiten de SP. Waarom loopt op gemeentelijk niveau de belangstelling voor de stembus terug? Omdat er te weinig mensen zijn die hun hoofd boven het maaiveld durven uit te steken. Ik wil iedereen uitdagen om meer lef te tonen!”