De bijzondere dochter van de mevrouw van de vorige column is op 5-jarige leeftijd overleden. De moeder beschrijft me haar ervaring.
“En nu was ze stervende. Oorzaak: onbekend. Ik heb het aangevoeld samen met haar.
Opeens is daar een… rond haar lichaam. Mijn andere dochter en ik kijken elkaar aan, de mannen zien niets. We worden héél stil, ook rondom mij wordt het stil, ik merk niets of niemand meer op. Dan zie ik mijn dochters lichaam iets bewegen, alsof ze iets opstijgt. Dan is het weer weg, haar lichaam legt zich weer neer. Er komt een hele mooie serene rust over haar lichaam, einde aan haar pijn. Ze is eruit. Lieveke, laat je cocon maar achter, daar zullen wij liefdevol voor zorgen, ga maar, ga, ik zie het met lede ogen aan. Diepe bewondering en verwondering komen over me heen. Het is goed zo. Dag mijn lief dierbaar engeltje. Mijn andere dochter zegt; “mam, ze is weg hè? ’ik knik, ‘ze ging op een wolkje hè mam?’ Weer knik ik, ‘op een wolkje om verder te reizen’. Nog zo’n geweldig mooie dochter, wat ben ik rijk.”
Hier zijn geen woorden voor. Samen huilen we, de mannen kijken ons vreemd aan, maar laten ons. Ik vertel wat ik gezien heb… Diepe stilte in mij.. Pas dagen later kan ik erover vertellen.”
Heb jij vragen over overlijden, ervaringen die je wilt delen, dat mag gerust via de site of via info@carolienjonkman.nl Ook mag ik doorverwijzen naar de mevrouw van deze ervaring.