Van het eerste boek in de serie ‘3, 2, 1… de ruimte in’, dat begin dit jaar verscheen, zijn zo’n 3.500 exemplaren afgenomen. “Ik kan me zo’n stapel boeken niet eens voorstellen”, zegt ze. “De eerste keer dat je je eigen boek in handen hebt, dat is een ervaring die je niet vergeet. Ik was trots en ontroerd. Maar wat nog meer indruk maakte, was dat ik het boek voor het eerst tegenkwam in een winkel. Ik was met enkele vriendinnen een dagje uit in Den Bosch en daar liepen we een boekenwinkel in. In één keer begonnen er twee hard te gillen: ‘Karin, je boek ligt hier!’ Dan krijg je het warm en koud tegelijk. Ik stond helemaal perplex. En dat was ook zo toen het tweede deel uitkwam. Nu begint het immers al een serie te worden!”
Wat ze precies wilde, wist Karin (geboren en getogen in Maassluis) in haar jonge jaren niet. Na de kunstacademie ging ze naar de Pabo. Ze werkte enkele jaren als kleuterjuf en belandde daarna voor de klas in het voortgezet speciaal praktijkonderwijs. Halverwege de jaren negentig betrok ze samen met haar man Maarten Metz uit Heino een huis in het buitengebied van Lierderholthuis. “Sinds eind jaren negentig schrijf ik elk jaar een kerstboekje voor vrienden en familie”, vertelt Karin. “Dat doe ik nog steeds. Daar kreeg ik zulke leuke reacties op dat ik zo rond 2002/2003 besloot om zelf een kinderboek te schrijven. Dat was eigenlijk een jeugddroom. Het manuscript belandde ook bij Kluitman. Later hoorde ik dat het niet veel had gescheeld of ze het boek hadden uitgebracht.” Na enkele andere pogingen om een boek uitgegeven te krijgen, schreef ze samen met Maarten het boek ‘Een lang weekend’, een verhaal over een weekendje strand van drie gezinnen dat finaal de mist in dreigt te lopen door de kinderen. Een humoristisch boek over hoe kinderen een wisselwerking hebben op het leven van hun ouders. “Het was eigenlijk een idee van Maarten en hij liet me telkens dingen lezen. Dan had ik op- en aanmerkingen. Zo van ‘zo denkt een vrouw niet’. Daarna zijn we samen verder gegaan. We hebben er echt ontzettend veel lol mee gehad. Dan belde ik Maarten op om te zeggen dat ik weer wat had geschreven en dan lagen we helemaal dubbel aan de telefoon.” Helaas had geen enkele uitgeverij belangstelling. Daarop besloten de twee het boek maar in eigen beheer uit te brengen. “We hebben er ontzettend leuke reacties op gekregen en er nog aardig wat van verkocht. Er liggen bovendien honderden exemplaren bij de bibliotheken. Het wordt heel vaak uitgeleend.”
Vanaf 2005 richt Karin zich volledig op haar schrijverscarrière. Ze verdient een centje bij als correspondent van de krant en met het schrijven van commerciële teksten. “Vorig jaar kreeg ik ineens een telefoontje van Kluitman. Ze zagen wel wat in mijn schrijfstijl en stelden voor om een kinderboekenserie te
ontwikkelen. Luuk en Bo zijn nog tijdens dat gesprek ontstaan.”
“Als ik echt helemaal in het schrijven zit, vergeet ik wel eens de tijd”, vertelt Karin. “En dat is best vervelend als je kinderen hebt. Nu zijn ze oud genoeg om zelf terug te fietsen van school, maar toen dat nog niet zo was, ben ik wel enkele keren te laat geweest bij de school. Dan ga je zo op in je werk dat je de tijd vergeet. ‘Oh, het is drie uur, nog even die ene regel iets herschrijven’. Dan krijg je ineens weer een ander idee en ga je verder en dan ineens schiet je helemaal wakker. Oh, het is kwart over drie, ik moet maken dat ik weg kom…”
De serie Luuk & Bo handelt over het jongetje Luuk en zijn hond Bo. Luuk is uitvinder, onderzoekend van aard, slim en avontuurlijk. Bo is zijn makker, het is een grappig en nieuwsgierig hondje dat z’n eigen mening heeft. Samen beleven de twee fantasierijke avonturen. In ‘3, 2, 1… de ruimte in’ bouwen de twee een raket en verkennen ze de Melkweg. In het tweede deel ‘Het verdwaalde bultenbeest’ belandt het tweetal in de woestijn, waar ze zich ontfermen over een kamelenjong dat zijn moeder kwijt is. De boeken zijn gericht op jongens en meisjes vanaf 7 jaar en zijn voorzien van illustraties van Saskia Halfmouw.
Sindsdien gaat het hard. Enkele maanden na het verschijnen van het eerste boek, heeft Kluitman al het tweede deel uitgebracht. Karin heeft nog twee nieuwe delen in de pijpleiding. In haar achterhoofd is ze ondertussen ook bezig met het ontwikkelen van het script voor een eigen roman. “Het is voor mij niet of kinderboeken of volwassenen. Het is en/en. Het zijn twee verschillende disciplines. Een kinderboek schrijf je per bladzijde. Je hebt niet al te veel woorden en elke pagina moet eindigen met een grapje of een cliffhanger. Je moet de kinderen als het ware door je boek heen leiden. Elke pagina heeft een nieuwe uitnodiging nodig. Een boek van ‘Luuk & Bo’, dat is voor mij als schrijver net een puzzel. Met heel weinig middelen moet je een verhaal vertellen. Bij een volwassenenboek heb je veel meer mogelijkheden als het om het taalgebruik en de hoeveelheid woorden gaat. Die afwisseling zorgt er juist voor dat het schrijven nooit gaat vervelen! Ik heb altijd verhalen in m’n hoofd!”