denne van knoldert brekpunt

Ik bestellen een koffie verkeard op het terras en zie gaa’m mie een cappuccino. Ik zeg det ik det niet besteld hadde. Zeg de ober: ”dan is det verkeard.” Ik zeg: “niet zo grappig ieje, want doar hoalt wie in dit land niet mear van. As mie oe grappies niet bevalt, bel ik de politie.“

Een dag later fietsen d’r een wielrenclub döar het rooie licht. Ik zag det, halen het cluppie in en heb ze waarschuwd: “zo as de wind noe in Nederland weijt, kun ie better mar niet mear döar rood fietsen.” Woarop de bessemwaang van det peloton zeg: “en ie kunt better mar niet mear een wielerploeg inhalen, want die lui denkt det ze heel hard fietst.”

In de winkel vreug een bijstandsmoeder noar het brood van gisteren. Det kreeg ze altied vöar een kwart van het geld. “Nee nee”, zei de supermarktbaas, “vanof noe mut ie gewoon werken vöar oe geld en dan kun ie gewoon brood van vandage kopen.”

In Elspeet zag ik een vrouw met hoofddoek op zoaterdagoamd nog snel noar de kerke fietsen. Ik zeg “of det hoofddoek.” En bie de Plaskerke in Roalte leupen zundag de katholieken met heujvörken te hoop teeng de protestanten. “Wule wult de joods christelijke traditie terugge, det begint met onderlinge ruzie tussen de christenen”, leng ze mie uut.

En zo mut het weane in dit land. Terugge noar de normen en waarden van vrogger, terugge noar de tied det wie het hier zonder butenlanders zo gezellig haa’n onder mekare. Ik heb döarumme op de PVV estemd. Mar nog ömme mear. Ik wörd dit joar vieftig, dus sleut ik mie an bie det brekpunt van Wilders oaver 65 joar met pensioen. Want aans ben ik de earste lichting die d’r an mut geleum. Onearlijk, want ik was ok al de de leste lichting die an dienstplicht mos geleum.

Mar wat woensdagoamd noa middernacht nog brekpunt was, was donderdagmonn al onderhandelbaar. En det wus die ober van de koffie verkeard ok. Die zeg: “opzoepen die cappuccino, gin kapsones.” En die bessemwaang van de wielerclub reup: “wul ie wel iens heel gauw oe met oe eigen zaken bemuuien? Anders dreij ik oe een fietspompe öm de nekke.” Die bijstandsmoeder gappen gewoon het brood van vandage met, ok vöar niks, en was niet van plan höar kleine kinderen döar een aander op te loaten voeden. En bie de Plaskerk heulen ze gewoon een gezellig muziekfestival, woar zelfs Moslims op of kwamen.

Denne van Knöldert

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.