Rohda kreeg op ongeveer 30 meter van de Oldenzaalse goal een vrije trap te nemen.
Zelfverzekerd eiste Wilco de bal op en……….schoot de bal als een raket, als één streep in de touwen. Weergaloos, doelpunt van het jaar. Het net trilde 10 seconden, Oldenzaal trilt nu nog, waarschijnlijk nog niet bekomen van de schrik.
De (veel) te weinig bezoekers die op deze “lichtwedstrijd´ waren afgekomen (misschien moet er toch meer reclame gemaakt worden voor de thuiswedstrijden van Rohda 1) kregen een over het algemeen aantrekkelijk duel voorgeschoteld van twee ploegen die willen en ook kunnen voetballen. Een wedstrijd met technisch voetbal, strijdlust, passie en zoals hiervoor reeds vermeld een zinderend en voor de Sallandse formatie gelukkig slot. Na afloop hoorde je bij het verlaten van Tijenraan dan ook geluiden als:
“Fantastisch, daarvoor ga je nu naar het voetbalveld” enz. enz.
Er stond deze avond dan ook heel ander Rohda dan afgelopen zondag tegen Be Quick Groningen.
Direct na het eerste fluitsignaal van de over het algemeen goed leidende scheidsrechter Stroobach uit Avenhorn leken de rood/gelen zich te beseffen dat er na de winterstop nog niet zo bijster veel was gepresteerd en dat het tijd werd dit te veranderen. Men trok dan ook fel ten strijde, bouwde een klein veldoverwicht op, hetgeen in de 11e minuut al resulteerde in een strafschop voor de thuisclub omdat een Oldenzaalse verdediger de bal met zijn handen had beroerd binnen de beruchte lijnen. Dirk Jan Klijn Velderman kweet zich van die taak, maar schot tot grote ontsteltenis van alles en iedereen met een rood/geel hart huizenhoog over. Zoals je zo vaak ziet in dat soort gevallen had ook nu Rohda even tijd nodig om zich over de teleurstelling van de gemiste strafschop heen te zetten.
De Oldenzaalse formatie werd in die periode wat sterker en miste een paar kansjes. Maar ook de weer keihard werkend en goed spelende Bas Tuitert miste een mogelijkheid om op voorsprong te komen.
Na de thee had Quick’20 weliswaar een licht veldoverwicht, maar wist zich geen raad met de gecreëerde mogelijkheden, terwijl die zich aan Rohdazijde ook voordeden. De prima voetballende Wilco Flierman wist zich, omringd door Twentse verdedigers, middels een prachtige beweging vrij te spelen maar het snoeiharde schot dat volgde ging net over het doel.
De wedstrijd leek af te gaan op een bloedeloze 0 – 0, waarbij het leek of de Oldenzalers ook vrede hadden met een gelijk spel, want terwijl ze zelf toch behoorlijk wisten uit te delen, wisten ze niet te ontvangen. Om de haverklap zegen ze kermend ter aarde en dacht je als argeloze Sallandse toeschouwer| “Daar gaat weer een Tukker’ het is afgelopen met deze jongen, die komt niet meer aan het voetballen. Maar zie, na de spons, liepen ze weer als een kieviet over het veld.
In de 84e minuut van de wedstrijd wist de ploeg uit Oldenzaal het lichte veldoverwicht toch om te zetten in een voorsprong. Hoewel men daarbij wel de hulp van de scheidsrechter nodig had. De strafschop op zich was weliswaar terecht maar ontstond uit een buitenspelsituatie even daarvoor, waarvoor niet werd gevlagd en gefloten.
De Rohda-aanhang zag de bui al hangen. Een verloren wedstrijd, dit komt niet meer goed, te meer omdat de Oldenzaalse spelers nog eens extra vaak een “innig en emotioneel” contact zochten met de grasmat.
Dit tijdrekken zou hen echter opbreken, want de scheidsrechter trok veel tijd bij hetgeen in de 95e minuut resulteerde in de volkomen verdiende gelijkmaker van Wilco Flierman.
Overigens dient hier ook niet onvermeld te blijven dat die schitterende gelijkmaker alleen maar de gelijkmaker was omdat even daarvoor, de deze wedstrijd weer uitstekend op dreef zijnde doelman Ruben Tepperik, twee fantastische reddingen verrichtte en daarmee een Oldenzaalse doelpoging onschadelijk maakte.
Een prima resultaat tegen één van de topploegen uit de Hoofdklasse C. Een ploeg die gewoon wil, maar ook moet promoveren naar de nieuwe Topklasse.
Een resultaat ook dat een mooie opsteker is voor de oh zo belangrijke eerstvolgende wedstrijd a.s. zondag 21 maart thuis tegen Babberich/Liemers. De ploeg uit “De Liemers” is voor Rohda altijd een lastige tegenstander, waarvan maar zeer sporadisch werd gewonnen.
De hoogste tijd dus omdat eens te veranderen.
Geschreven door Wim Grondhuis.