Twee auto’s, ruim 7000 kilometer, een bult lef en een nobel doel. Dat zijn de ingrediënten voor de Antwerpen– Banjul Challenge waaraan een zestal studenten van de CAH te Dronten meedoet. Onder hen zijn Bas Booijink en Rick Dijsselhof uit Broekland.
De heren zijn inmiddels vertrokken en leveren (zodra ze internet op hun reis tegenkomen) een reisverslag aan. Vandaag de derde dag, waarop het blijkt dat de techniek je af en toe best een beetje in de steek kan laten…
Maandag 1 maart
Nog even over gister. Gister hebben we nog een paar hachelijke momentjes meegemaakt die niet onvermeld mogen blijven. George reed in de Benz veel te hard en te ver vooruit. Doordat we zover weg waren konden we ze niet meer horen op het bakkie. Nou had de rest besloten om even een tankstop te maken maar de Benz was het tankstation al voorbij. Nadat we een paar bergen hebben beklommen met 25 kilometer per uur en de alarmlichten aan en ingehaald door de nodige vrachtwagens, bussen, auto’s, ezels en kamelen vond George het tijd om de auto maar op de vluchtstrook te zetten.
Na ruim 5 minuten op de vluchtstrook te hebben gestaan hebben we onze reis weer vervolgd. Vervolgens bij 1 van de vele tolpoorten reed onze George te vroeg weg zonder het wisselgeld aan te nemen. Nadat 1 oplettend persoon achterin George hierop wees werd de auto wederom stil gezet en werd het wisselgeld opgehaald.
Nou dan naar vandaag. Het eerste stuk ging bult op bult af. ’s Middags zat Cornie achter het stuur en kwam op het idee om de auto in de vrij te zetten van de helling af. Dit was al vaker gedaan, alleen viel nu de oliedruk weg waardoor de hele auto uitviel. Cornie kwam toen op het briljante idee om de sleutel uit het contact te trekken om hem weer te starten waar vervolgens de auto in stuurslot sloeg waardoor sturen onmogelijk werd. Op dit moment dacht Cornie nog maar 1 ding: remmen. De auto stond uit en had dus ook geen abs waardoor er een flinke rookpluim achter de auto ontstond. George was de bijrijder en deed de sleutel weer in het gat omdat Cornie dit in alle schrik vergat om de auto weer te starten. George kwam nog net op tijd in actie om de sleutel er weer in te steken en zo te voorkomen dat de auto in de greppel zou belanden.
Verder in de middag zijn we naar een dorpje vlak buiten marbella geweest om wat spullen voor medereizigers op te halen. De helling naar dit huis was nogal stijl naar beneden waardoor de handrem maar even aangetrokken moest worden. De handrem bij de Mercedes gaat door middel van een voetpedaal en kun je aan de linkerkant er weer afhalen door aan een hendel te trekken. Nou is het mankement van de Mercedes dat hij niet uit wil dat geschied nu door middel van een knopje onder de motorkap. Nou wou Coby de motorkap even los maken om de motorkap open te maken maar in plaats daarvan trok hij aan de hendel van de handrem waardoor deze naar voren schoot. Onze Gerrie liep er net voorlangs en had bijna een kunstbeen aan kunnen schaffen. Dit ging ook op een haarnaar goed omdat Coby nog gauw met 1 voet en het gaspedaal en de rem kon intrappen. Hier hebben we ook de nodige citroenen geplukt.
Onze reis hebben we vervolgd door midden door Marbella te toeren. Het was hier heerlijke zonnige en er liepen de nodige Spaanse señorita’s waar voldoende aandacht naar uitging door middel van de claxon. Nadat we deze prachtige stad hebben verlaten zijn we doorgereden naar onze eindbestemming van deze dag in Sotogrande
Nou moesten we verzamelen bij een hotel waar we de briefing voor de volgende dag zouden krijgen en een ticket voor de ferry naar Marokko moesten kopen. Nou moesten we nog een slaapplek gaan creëren door middel van een tent of iets. Nou zaten we vlak bij het strand waar mooie hutjes staan voor vogel spotters. The dukes vonden deze hut ook wel geschikt om hun nacht hierin door te brengen. Toen we net goed in wel in bed lachen werd onze rust gestoord door 2 andere teams die ons wouden laten schrikken. Naar een kleine onderbreking van de nachtrust was dit het einde van de dag.