Twee auto’s, ruim 7000 kilometer, een bult lef en een nobel doel. Dat zijn de ingrediënten voor de Antwerpen– Banjul Challenge waaraan een zestal studenten van de CAH te Dronten meedoet. Onder hen zijn Bas Booijink en Rick Dijsselhof uit Broekland.
De heren zijn inmiddels al een flink eind onderweg en komen echt al in de buurt van de Sahara. Mauritanië komt in zicht. Vandaag zijn de heren zonder ondersteuning of gezelschap op pad gegaan.
Maandag 8 maart
Nadat we zondagavond heerlijk van een paar pintjes hebben genoten, kunnen we de volgende ochtend de conclusie trekken dat ons tentenkamp het die avond zeer goed gehouden heeft. Nadat de Dijs in alle vroegte iedereen wekte omdat die het tijd vond om op te staan, hebben we een provisorisch ontbijtje klaargemaakt en gekeken hoe de zandhazen weggesleept werden door team Avans. Die vertrokken samen met Rocky Balboa voor reparatie.
Wij zijn daarop nog even gaan racen met de Pajero op de vlakte bij de zeer afgelegen camping. Zeer de moeite waard. Dikke Gerrie moest nadat het de hele tijd goed was gegaan het toch even presteren om de auto volledig vast te jagen in het zand. Man en macht, 4×4’s waren er inmiddels niet meer om te helpen, dus moesten we het zelf maar doen. Kwam goed. Gerrie met de schrik vrij. Kon je zien aan zijn pretoogjes. Om half elf zijn we vertrokken richting Dakhla. Voor het eerst alleen met het team zonder verdere ondersteuning of gezelschap. Leek ons een mooie uitdaging. Coby voorop met Gerrie stuurde vervolgens direct de verkeerde kant op wat door de Benz rijders vakkundig werd gecorrigeerd. In Laayoune begon het navigatie-avontuur, nadat wij de eerste week toch wel in het kielzog van andere teams hadden gereden. Op gevoel werd toch de goede weg gevonden.
Bij het laatste checkpoint in Laayoune, met die dingen word je echt platgegooid, werd ons het negeren van een stopbord aangesmeerd. Veertig euro per auto moesten we betalen. Pauls en Gerrie hebben vervolgens sierlijk van de corruptie gebruik gemaakt. Bij de checkpoints moeten we steeds papier laten zien. De opvallende Benz laten ze uiteraard niet zomaar doorgaan. Steeds komen ze even weer zeuren. ‘Do you have something for me?’ En dat voor een man in uniform hé… Echt bijzonder om mee te maken, maar we lachen er nu om. Heerlijk om te zien de hele tijd. De rest van de dag was eenvoudig en saai. Rechte weg en het zelfde landschap. De Dijs kwam tot de ontdekking dat zijn telefoon GPS had, wat toch wel makkelijk is om een locatie te vinden en waar ook direct gebruik van gemaakt werd.
[i]We zijn net aangekomen op de camping en hebben van een oude huif ons nachtverblijf gemaakt. We grijpen elke kans om onze tenten niet op te zetten. Is eigenlijk net zoveel werk, maar een stuk origineler. Wordt ook wel gewaardeerd in de groep volgens mij. Ook gewoon mooi om te doen. Gaan nu chili eten, met knakworst…. Tja je moet er toch vanaf. Ook nadat we geruild hebben staat er nog een beste zwik.
Vanavond dan maar de mentale voorbereiding op Mauritanië doen. We hebben nog wat pils en alles moet op. Verwachten de anderen hier ook met twee uur. Voor de Patrol moet er dan nog een nieuwe stuurbekrachtigingspomp worden geregeld. De connecties hebben wij net al even gelegd en als het goed is kan dat snel opgelost worden. Mensen zijn op dat gebied heel erg behulpzaam. [/i]
Horen net dat we voor de 100% door de Sahara gaan. Super tof!!!! Was nog lange tijd twijfelachtig gezien de omstandigheden. Dus wordt een zware test voor de sleepkabels gezien de Benz niet echt Sahara-proof is. Gaan vanavond nog even wat extra diesel halen voor de jerrycans. Laat het avontuur maar beginnen…