Twee auto’s, ruim 7000 kilometer, een bult lef en een nobel doel. Dat zijn de ingrediënten voor de Antwerpen– Banjul Challenge waaraan een zestal studenten van de CAH te Dronten meedoet. Onder hen zijn Bas Booijink en Rick Dijsselhof uit Broekland.
De heren zijn inmiddels vertrokken en leveren (zodra ze internet op hun reis tegenkomen) een reisverslag aan. Hun verslag komt vandaag opnieuw vanuit Marokko, waar de plaatselijke garage meer kapot lijkt te maken, dan dat er gerepareerd wordt.
Donderdag 4 maart
Mooi om te zien hoe alles verschilt van Nederland, de bedden waren eigenlijk keihard, maar niemand die slecht geslapen heeft. Volgende ochtend hebben we goed ontbeten en de offroad rijders uitgezwaaid. Tevens nog even wat spullen van deze groep in onze auto’s geladen. Nadat deze groep een tijd op een afstand aan het spelen was in het zand hebben ook wij besloten om de auto’s toch even te testen en niet zonder succes. Ging soepeler dan menig een dacht. Wel de nodige schrik gehad van een zandduin die stijler was dan gedacht. Ook de Mercedes en de Volkswagen hebben het zand nog even getipt. Na de nodige kiekjes en vast-rijpartijen en lostrekacties zijn we weer in kolonne op pad gegaan. Eerste een stuk toeristisch en daarna de asfaltweg over. Veel kinderen langs de kant van de weg die vragen om spullen. Bijna zeurend. George en Gerrie vinden dit wel mooi en ouwehoeren echt tijden met die gasten. Maar Nederlands lullen en toch lekker blijven staan.
Voor de rest zien we onderweg veel verschillende dingen, bijna te veel om in een verslag al rijdend bij te werken. De foto’s zullen dit moeten laten zien. Aangekomen in Zagora hebben we de auto’s afgetankt waarbij we de ontdekking deden dat hier de meters al lopen voordat er ook maar een druppel brandstof vloeit. Ook tankdoppen gappen is volgens ons een manier om hier geld te verdienen zodat de plaatselijke garage weer wat extra kan genereren. Dit is ook de reden dat wij in Zagora zijn blijven steken. Een van de auto’s ging voor een missende tankdop naar de garage waarna de monteur hen wees op een kapot veersysteem aan de achterkant. De auto is vervolgens omgewisseld met een leenauto en we hebben een camping in Zagora opgezocht om daar ook de rest op te wachten die offroad aan het rijden was.
Wij hebben al om vijf uur onze auto’s daar kunnen parkeren en hebben er eerst maar eens één gedronken. Al gauw hebben wij met team Volkswagen besloten om zelf eten te maken en te wachten tot de offroadrijders er weer waren om ook daar een prakkie voor te maken. Na veel gelach van de overige challengerijders zijn wij aan de slag gegaan met aardappels, hamburgers en boontjes wat prima werkte en heerlijk heeft gesmaakt. De rest had in de tussentijd nog steeds geen eten gehad. Ook na terugkomst bleek ons eten beter te hebben gesmaakt dan daar het geval was, afgaand op de verhalen die zij vertelden over het eten daar.
Na het eten zijn wij begonnen met het opzetten van ons tentenkamp dat enigszins geïnspireerd was op dat van de berbers die hier in de woestijn leven. We hebben de auto’s op enige afstand van elkaar geparkeerd en met twee spanbanden en het zeil van de Mercedes een geïmproviseerde tent gebouwd. Werkte wonderwel prima en werd ook gewaardeerd door de overige challengers. Was immers een zeer mooi gezicht. We hebben onze echte tenten nog niet echt nodig gehad. Van de campingeigenaar kregen we een heerlijk kleed om op de grond te leggen en hebben de tochtkieren gedicht met eigen spul.
Kort voor het opzetten van de tenten waren de offroadrijders teruggekomen en hebben hun ervaring met ons gedeeld. Prachtig moet dat zijn geweest en mooie foto’s ook!! Jammer dat wij dat hebben moeten missen. Hun eten was inmiddels klaar zodat ze direct aan tafel konden en ook de Marokkaanse gids heeft zich het Hollandse eten laten smaken. Op de aardappels na. Na dit alles hebben wij ons verenigd in een soort van lounge met een mix van Marokkanen en Nederlanders. Een biertje werd gedronken op de eerste paar avonden van de Challenge. Was echt ronduit gezellig en hebben genoten van de gastvrijheid, hoewel er wel gedronken werd op onze kosten. We moesten immers van ons gewicht af en dit was de enige manier om dat te kunnen regelen. Vrij laat is het die avond toch wel geworden.
Het slapen die avond heeft ons goed gedaan en zijn die ochtend niet heel vroeg opgestaan. Het eerste gedeelte van de groep is al vroeg vertrokken om op pad te gaan. Wij hebben het met een paar teams maar even uitgesteld. Hebben een potje gevoetbald met lokals en gebruik gemaakt van een zeer primitief toilet. Een gat in de grond. Ontbeten met Hollands eten, voor zover we nog eten hadden, maar heeft ook weer gesmaakt. Van nu af zal dat toch lastiger gaan worden, ook gezien wij in ruiger terrein en afgelegener gebieden komen. Staan nu met zijn allen bij de garage om de auto’s van een check te voorzien. Hoe langer we er overigens staan, hoe meer er kapot lijkt te gaan. Raar he? Vandaag nog een lange tocht te gaan. We denken erover om hem in twee splitsen, gezien we morgen een rustdag hebben.