As volleard saxofoonspöller heb ik mien earste openbare optreden ehad met een carnavalsoptocht eans in de joaren tachtig. Ik dörm het podium niet op woarnoa mien docent bedach det d’r bie carnaval nie völle mis kon goane. Of aans: d’r kon wel heel volle mis goane – zoas iedere wekke met de lessen – mar met carnaval is det gin ramp.
Dus ik wat audities doene bie verschillende fanfares, mar gin hoempapa die mie wol hemm. Ik heb mie de stoute schoene toen mar an etrökken – met carnaval maakt het niet uut wat vöar schoene of ie an hebt – en ben as eenmansorkest de optocht goan lopen. Pearden op de gang, lijsters in de la, worstjes op mien borstjes, zie maakt mie de pis nioe lauw. Ik had zo’n spierpiene in de lippen det ik mie ‘s oams nie iens ongegeneard op het vriejerspad kon begeem, want de kramp scheut mie iedere kear in de tonge.
Mar ik had wel mien vuurproef döarstoane. Sindsdien dörf ik met mien sax tussen de schoefdöaren op te treden. Die schoefdöaren stoat mie in de huuskamer, det wel. En pubiek heb ik d’r niet bie, det niet. Want iederiene hef altied net wat aans te doene, net as met ofwassen.
Noast carnavalshits en ‘roodborstje tikt tegen het raam’ heb ik mie het begin van Gerry Rafferty’s Bakerstreet en een solo van Dire Straits uut de kop eleard. Toen ik in New York in Central Park leup heb ik doar de lokale saxofonist tien dollar egeem as ik in ruil eam op zien toeter moche bloazen. En doar klunk Dire Straits döar het Central Park. Het publiek leup nie weg, nee zie kwamen d’r op of. En zie wollen mear höaren. More more more. Ik trillen op mien biene. Simon and Garfunkel scheuten mie döar de kop, Die haa’n het Central Park ok al iens plat e spöld! Mar het trillen kwam vöaral döar gebrek an repertoire. Van Bakerstreet kennen ik allenig het begin mar. Roodborstje tikt tegen het raam was ok zo kloar. En toen ik het peard op de gang begunne, toen leup mie het publiek wear net zo snel vot as det ze op mie of waan e komm. Teleurgesteld det niet de echte Dire Straits doar stund, trökken ze noar de Stawberryfields en het John Lennon Memorial, as of doar de Beatles een reünie zollen gee’m.
Mien vertrouwen is geschaad. Ik geleuve det ik mie mar wear anmeldt bie een fanfare väor de carnavalsoptocht van dit joar.
Denne van Knöldert