Een broertje of zusje met autisme? Het valt niet mee. Daarom hebben Josien Groen uit Raalte en Saskia Bootsveld uit Heeten besloten om een speciale cursus aan te bieden aan deze kinderen, de zogenaamde ‘Brusjes’(broertjes en zusjes van). “Deze kinderen worden heel snel vergeten, omdat bijna alle aandacht naar het andere kind gaat.” De cursus gaat van start in februari.
De cursus is bedoeld voor alle kinderen met een broertje of zusje met een stoornis in het autistisch spectrum. Daaronder vallen ook gedragsstoornissen als PDD-NOS, Asperger of ADHD. De cursus bestaat uit enkele bijeenkomsten en één speciale terugkomdag. Afhankelijk van de belangstelling komen er mogelijk meerdere cursusgroepen. Josien en Saskia zijn allebei moeder van een kind met een dergelijke stoornis. “Daarnaast zijn we ook allebei al jaren als ervaringsdeskundige actief bij de ondersteuning van gezinnen met kinderen met een aan autisme verwante stoornis. Het viel ons daarbij op dat de ‘broertjes en zusjes van’ vaak het kind van de rekening zijn. Zo hebben we bijvoorbeeld geen trainingen gevonden voor basisschoolkinderen. Juist op jonge leeftijd kun je ze veel tips aan de hand doen waar ze in de rest van hun leven veel aan hebben.”
Josien en Saskia willen werken met kleine cursusgroepen. “Want behalve het geven van tips, draait het tijdens de cursus ook om persoonlijke aandacht. Ook de brusjes zijn speciaal. Doordat zij vaak op het tweede spoor belanden, kunnen ze later vaak ook zelf problemen ontwikkelen. We willen samen met de andere deelnemers een luisterend oor bieden. De kinderen kunnen er met elkaar over praten en ervaringen uitwisselen.”
Centraal in de cursus staat echter de dagelijkse praktijk. Waarom gedraagt je broertje of zusje zich zo en hoe kun je ongewenste situaties voorkomen? “Je kunt in principe heel goed leven met een broertje of zusje met een autistische stoornis”, vertellen Josien en Saskia. “Maar daarvoor is het belangrijk dat je dat kind veel duidelijkheid biedt. Je moet alles afkaderen en een goede structuur en planning bieden. Het hele gezin moet daaraan meewerken. Kinderen met een dergelijke stoornis zijn overgevoelig voor prikkels. Als je een spelletje met ze wilt spelen, moet je zeggen dat je daar een half uur mee bezig gaat en je daar vervolgens ook aan houden. Geen minuut langer of korter. Als je ze een vraag stelt als ‘hoe was het vandaag op school’, krijg je niet of nauwelijks antwoord. Als je ze vraagt hoe ze de dag zijn begonnen, wat ze in het eerste uur en in het uur daarna en verder hebben gedaan, wel. Dan blijken ze ineens flink te kunnen praten. Je moet alles afkaderen.”
Dat heeft dus als nadeel dat het gebruikelijke sociale leven er soms flink bij inschiet. Saskia: “Even hier in Heeten over de Ponymarkt lopen, dat hoeven we niet te doen. Dat kan mijn zoon niet aan. Die is binnen vijf minuten overprikkeld.” Maar, zo stellen de beide ervaringsdeskundigen, dat wil niet zeggen dat niks meer mogelijk is. Integendeel. Josien: “Kijk maar eens naar wat ze wél kunnen! Ik heb een dochter die nu op zichzelf woont met zorg op maat. Ze heeft een ‘gewone’ baan bij een supermarkt. Dat hadden we tien jaar geleden niet durven hopen. Maar als je het stapje voor stapje doet, is het allemaal mogelijk. Het is enkele stapjes naar voren en soms een stapje terug.” Saskia: “Mijn zoon zit gewoon op voetbal. Dat had de professionele hulpverlening jaren geleden ook niet voor mogelijk gehouden. Maar we hebben de vereniging en de leiders van tevoren goed ingelicht over hoe ze met hem om moeten gaan. En dan kan het dus wel. Je moet anderen de kans geven om zich open te stellen. Stop het niet weg, maar kom ermee naar buiten!”
Voor meer informatie kun je contact opnemen met Josien Groen (06-15048258) of Saskia Bootsveld (06-27402653).