Chuck Borden start binnenkort in Raalte met ‘All American Hotdogs’. In navolging van ’t Harinkje gaat hij met een kar echte hotdogs verkopen in Raalte. Chuck is van origine Amerikaan. Hij is ongeveer een jaar geleden zijn vrouw Karin Derks (uit Raalte) achterna gereisd, nadat de twee elkaar in Las Vegas hadden leren kennen. De verkoop van hotdogs is slechts een nevenactiviteit voor Borden, die heen en weer pendelt tussen Los Angeles en Raalte. Want wat is zijn echte beroep? Stuntman.
“Maar met dit werk valt alles op zijn plaats”, vertelt Chuck. “Ik ben Amerikaan en wat is nou een echte Amerikaanse traditie? Juist ja, hotdogs! Maar stoppen met stunten? Nee, echt niet. ‘It’s in my blood!’” Hij werkte onder andere mee aan zeven seizoenen van Star Trek Voyager, zeven seizoenen van Star Trek Deep Space Nine en vijf seizoenen van Star Trek Next Generation, maar was ook te zien in (cult)films als ‘Independence Day’, ‘Darkman’, ‘Army of Darkness’ en ‘Scream 3’. Chuck Borden ‘dubbelde’ onder andere voor Dustin Hoffman, Liam Neeson en Val Kilmer. Hij werd afgetuigd, in de fik gestoken, hing tientallen meters onder helikopters, reed in op hem tegemoetkomende treinen, maakte vallen van tientallen meters, sloeg over de kop met diverse auto’s en was betrokken bij vele explosies.
Heel andere koek dan hotdogs verkopen dus. “Maar het hotdogs verkopen valt onder de vlag van mijn productiebedrijf Faceplant”, vertelt Chuck. “Daarmee wil ik programma’s en formats ontwikkelen voor tv-zenders. Mijn stuntwerkzaamheden vallen ook onder die vlag. Maar als stuntman is het nou eenmaal zo dat je soms maanden achter elkaar werk hebt en dan weer niks. En ik kan niet stil zitten. Om die lege plekken in mijn agenda in te vullen, begin ik nu met ‘All American Hotdogs’. Als ik zelf niet kan, dan regel ik iemand die me vervangt!”
All American Hotdogs zal zo’n vijf tot zes dagen per week in het Raalter centrum of op de Raalter bedrijventerreinen te vinden zijn. “Dat ik stuntman ben, is eigenlijk alleen maar goed voor het plaatje. Ik kan heel wat verhalen vertellen!” Hij wil overigens niet concurreren met ’t Harinkje. “We trekken een heel verschillend publiek. Ik heb al contact gehad met de eigenaar, Bülent Köse. Hij vindt het alleen maar positief dat wij hiermee beginnen. Misschien dat we in de toekomst samen gaan werken.”
Chuck werd geboren in New York. Al vroeg verhuisde hij met zijn ouders naar Los Angeles. Dat hij stuntman is geworden, heeft alles te maken met zijn grote hobby: Sport. “Ik was een echte ‘highschool athlete’. Ik heb heel wat sporten beoefend. American Football, honkbal, maar ook vechtsporten. Toen ik bijna klaar was met school ontmoette ik een stuntman. Hij nam me mee naar zijn sets. En daar raakte ik verslaafd aan het wereldje. Als sporter had ik een goede basis om me verder te ontwikkelen als stuntman. Ik heb me verder bekwaamd in diverse vechtsporten, maar ook duiken. Daarnaast heb ik mijn papieren gehaald voor helikopterpiloot en ben ik instructeur bij Nascar races.”
Bij zijn werk horen blauwe plekken, brandwonden en littekens, maar Chuck kan zich maar weinig echt levensbedreigende situaties herinneren. “Eén keer met een stunt waarbij ik een auto moest ‘flippen’ (een halve krul maken in een vliegende auto, redactie) ging het mis. Ik raakte het object waar ik tegenaan moest rijden niet op de goede plek. Daardoor kreeg ik een enorme knal van de bekisting van de camera die in de auto was geïnstalleerd. Mijn helm knalde open en daar heb ik een litteken aan over gehouden. Als ik iets anders terecht was gekomen, had ik hier niet meer gezeten.”
Maar hij kan zich ook een stevige stunt herinneren waarbij hij in volle vaart tegen een hem tegemoet rijdende trein moest inrijden. Deze trein duwde een ‘ramp’ voor zich uit. “Het was de bedoeling dat ik op die ramp moest rijden, die me zou lanceren en dat ik de trein dus niet eens zou raken. Maar op het moment dat ik de ramp op reed, hield de staalconstructie het niet. Die knalde in mekaar en ik vloog hoog tegen de trein op. Een enorme explosie! Maar omdat de voorbereidingen verder goed waren, kwam ik er redelijk zonder kleerscheuren vanaf.” Want, zegt Chuck, alles draait om veiligheid. “Als je in het ziekenhuis ligt, verdien je geen geld. Daarom bereid je alles tot in de puntjes voor. ‘You work the stunt and make it look good’.”
Chuck kan smakelijk vertellen over het filmwereldje. “Je hebt eigenlijk drie generaties stuntmannen. De oude jongens uit het begin, dat waren echte ‘cowboys’. Daarna de nieuwe generatie waar ik onder val. Die doen de stunts nog zoveel mogelijk zelf, inclusief het hele plaatje, maar hechten wel wat meer waarde aan veiligheid. En dan de jonge jongens die gewend zijn om te werken op digitale sets. Ik weet nog dat we voor een stunt een stuntman van de eerste generatie moesten hebben. Die man was 84. Hij had nog gewerkt met ‘The Three Stooges (legendarische Amerikaanse comedyact uit de jaren twintig, dertig en veertig, redactie). Hij zou een klap krijgen en moest vervolgens vallen. Ik vroeg hem of hij geen knie- of elleboogbeschermers wilde hebben. Hij zei: ‘Kid, we’re not gonna use that stuff. Not where I’m from’. Hij deed de stunt en bracht het er zonder kleerscheuren vanaf. Ik heb uren aan zijn lippen gehangen. Die man had ontzettend veel mee gemaakt!”
Meer foto's
