Het realiseren van de shows in het Hoftheater heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Het begon met mijn droom om voor een hele grote groep te staan, samen de krachten te bundelen, het collectieve welzijn een positieve draai te geven en ervoor te zorgen dat alle aanwezigen die daarvoor open staan met een heel goed gevoel naar huis gaan. Ik wist dat ik beschik over voldoende kennis en veel ervaring op spiritueel, psychologisch en paranormaal gebied, ik zit nu jaren in het entertainment en weet goed met individuen en groepen om te gaan. Ik ben vol zelfvertrouwen het avontuur aangegaan.
Voordat mensen naar de show kwamen, zeiden ze: ‘Brrr eng, wat zal er gaan gebeuren?’ Nou, dat kende ik ook wel. Een paar weken voor de shows toen alle kaartjes zo verschrikkelijk snel verkocht werden, besefte ik plotseling ‘o, jee’… Ineens voelde ik kriebels in mijn buik. Soms voelde ik weerstand, ik wil niet…. Ik wil vluchten… ‘Een echte try-out ergens in Verweggistan zou geen overbodige luxe zijn geweest’, dacht ik nog…
Hoe dichter bij de shows, hoe meer druk ik voelde. Mensen kwamen met houvast die ik buiten mijzelf kon vinden: een rode draad in het verhaal (positief), een mooie jurk met mooie schoenen (prachtig, maar niet praktisch en prettig). Kriebels, weerstand, twijfel, onzekerheid, dat voelt voor alle mensen onprettig. Wil je iets niet voelen, dan sluiten–normaal gesproken- de deuren van je hart (een beetje) en ben je minder helder in je hoofd. In mijn beroep is helderheid toch wel een voorwaarde! Vrijdag heb ik gevoeld hoe het is om voor veel mensen te staan, nu weet ik hoe het is. Dit was een nieuwe kans op mijn levenspad. De drempel is over en joehoe… ik heb de eerste stap van mijn droom verwezenlijkt. I did it!!!! Ik ben trots op mijzelf. Levenskracht stroomt door me heen.
De tweede stap was bijna niet meer eng. Zondag voelde ik me erg mijzelf. En ja, nu kon ik nog meer genieten dan vrijdag. Wat veel bijzondere mensen die de moed hadden om op het podium te komen. Zij kozen ervoor dat ik wat puzzelstukjes van hun leven mocht geven en ja, puzzelstukjes vallen soms na een tijdje pas in de puzzel. Dus dank lieve mensen voor het aangeven na de shows hoe de puzzelstukjes in jullie puzzel zijn gevallen. En o, wat een bijzondere ervaringen hebben mensen tijdens de meditatie gehad. Wat heerlijk dat we die met elkaar kunnen delen. En ja, voorzichtig zijn we- de mensen die de deuren van hun hart al open hebben – begonnen met het helpen van mensen… geweldig! Ik mag nog veel leren. Ik geef mijzelf daarvoor toestemming! Ik ben gelukkig!
Welke nieuwe kansen in je leven hebben jou veel spanning gegeven? Welke kansen heb je daardoor voorbij laten gaan? Wanneer was jij voor het laatst heel trots op jezelf? Vragen voor Carolien kun je mailen naar info@carolienjonkman.nl met vermelding van Salland Centraal.