In de vorige column schreef ik over mijn angst (en ook verlangen) voor een grote groep mensen te staan. Angst is een mechanisme dat het leven van een mens behoorlijk kan beperken. En zeker het plezier in je leven. Dat vind ik jammer en wil ik graag helpen veranderen.
Zo komen er geregeld kinderen in mijn praktijk die bang zijn om alleen in hun slaapkamer te zijn, en die dus slaapproblemen hebben. Ze gaan naar een paranormaal therapeut omdat die onder woorden kan brengen wat onzichtbaar is. Vaak vertel ik wat een kind heeft gedacht of gevoeld om tot deze angst te komen. Het kind heeft bij een ervaring dan een (onbewuste) keuze gemaakt voor angst. Elk kind is anders, wat maakt dat dit kind deze angst heeft gecreëerd?
Om het verschil duidelijk te maken beschrijf ik de sessies van twee jongens van ongeveer 11 jaar. De ene jongen durfde overdag en ’s avonds niet alleen naar boven. De jongen wilde er – omdat papa, mama en zijn oudere broers het zat waren dat ze steeds mee moesten – ook vanaf en gaf mij toestemming om zijn gedachten en gevoelens met betrekking tot deze hulpvraag onder woorden te brengen. Ik maak dan verbinding met het innerlijk. Simpel gezegd: Ik loop het hart in- en uit. Dan weet ik wat iemand denkt, voelt en ervaart.
Ik voelde aan de jongen dat hij het gewend was om aandacht te krijgen als hij iets niet kon of durfde. Daarnaast vond hij dat hij alles moest kunnen wat zijn broers ook kunnen en mogen. Dit had vele gevolgen voor hem. Het gezin maakte de keuze om de jongste telg met aandacht te belonen als hij iets doet wat hij wel kan en wat hoort bij zijn leeftijd. Ik begeleid hen daarbij.
De andere jongen hoorde al een aantal maanden een diepe ademhaling in zijn kamer. Hij was bang. De jongen sliep eerst bij zijn ouders op de kamer en lag later beneden op de bank, met alle gevolgen van dien. De ademhaling bleek van de overleden vader van de moeder te zijn die de jongen kwam begeleiden tijdens een verhuizing en verandering van school. De jongen wilde graag geholpen worden door opa, maar niet als hij alleen op zijn kamer was. Dat hebben we afgesproken met opa. Straks na de verhuizing willen ze verder met zijn paranormale ontwikkeling.
Beide gezinnen weten nu wat er speelt en kunnen duidelijke keuzes maken die passen bij hen. Dat geeft hen meer zelfvertrouwen en stevigheid. Het maakt dan niet meer uit wat anderen ervan denken. Zij hebben het gevoeld en weten dan dat het goed is. Hun leven is een stuk gemakkelijker geworden.
Hoe zit het met jouw angsten? Welke angsten heb jij? En hoe ga jij daarmee om? Vragen mail je naar info@carolienjonkman.nl (wel met vermelding van Salland Centraal). Meer informatie op: staging2.carolienjonkman.nl.