De ballonnen, die vorig jaar in Salland onder andere werden gebruikt bij het Langste Lente Licht, vormen een groot risico op branden. Hoe kijkt de stichting Sallandus daar tegenaan?
“Of wij er als Sallandus iets van vinden? We zijn niet deskundig op het vlak van wel of niet doen en wel of niet gevaarlijk. We kunnen wel iets over onze organisatie en onze ervaringen vertellen”, zegt Rob te Wierik namens stichting Sallandus. “Bij de voorbereiding voor het Langste Lente Licht speelde de discussie over het gevaar van de lampionnen met name voor wat betreft de luchtvaart. Omdat we hierover geen duidelijkheid konden krijgen, hebben we er alles aan gedaan om de lampionnen aan de grond te houden.”
Alle duizend lampionnen, die vorig jaar bij aanvang van de lente aangestoken werden, stonden allemaal op vier bamboestokken vast. Iedere lampion had een ijzerdraadje onderaan om aan één van de stokken vast gemaakt te worden. En op al die stokken zat een pingpongballetje om een scheur in de ballon te voorkomen. “Dus we hebben op nadrukkelijk verzoek van de brandweer, maar ook op verzoek van de Rijksluchtvaartdienst al die lampionnen aan de grond proberen te houden. In dat opzicht hebben we ons dus keurig aan de regels proberen te houden.”
Proberen te houden? “Tja, want langs twintig kilometer kanaal ging hier en daar wel een lampion de lucht in. Een mooi gezicht, maar vermoedelijk ook wel gevaarlijk”, aldus Te Wierik. “Een dag na het Langste Lente Licht kregen we ook een aantal telefoontjes dat er afval in weilanden lag. Zo goed als mogelijk hebben we dat opgeruimd, net als dat we een dag later al die bamboestokken en de lampionnen weer opgehaald hebben. De brughoofden hebben daar een belangrijke taak in gehad.”
“Direct na het Langste Lente Licht kregen we ook vragen over waar we die lampionnen gekocht hadden. Mensen wilden ze inderdaad ook op andere momenten gaan gebruiken en oplaten. Bij buurtfeesten, maar we kennen ook voorbeelden waarbij een opstijgende lampion onderdeel was van een herdenking na een overlijden. Het lijkt ons een enorm mooi – of welk woord moet je daar precies bij gebruiken – moment als de lampion opstijgt ter nagedachtenis aan een overledene.”