Bart Schotman uit Olst heeft vorige week zijn eerste rijles gehad. Dat is op zich niet zo heel bijzonder, ware het niet dat Bart blind is. Als verjaardagscadeautje van zijn gezin kreeg hij de rijles aangeboden. Daarvoor werd Huig van Dam van Rijschool van Dam uit Olst benaderd. Hij zocht voor de rijles een ruime parkeerplaats in Deventer uit en daar mocht Bart twee uur plaats nemen achter het stuur van een lesauto. “Ik had graag nog wel een stukje harder gewild”, lacht Bart achteraf. “Maar daarvoor was de parkeerplaats te klein.”
“Het was heel bijzonder”, stelt Bart. “Ik had een heel vrij gevoel. Leuk om eens zo’n auto in de macht te hebben. Ik geloof dat Huig er net zoveel plezier van had als ik. Eerst hebben we de parkeerplaats verkend. We hebben er een rondje overheen gemaakt, zodat ik een idee had van de grootte.” Daarna kreeg Bart kort wat uitleg over de techniek van een auto en mocht hij plaats nemen achter het stuur. “Het is natuurlijk belangrijk dat je elkaar goed aanvoelt, dat er een goed samenspel ontstaat. Ik moest heel nauwkeurig reageren op zijn instructies. Het klikte meteen. Het voelde goed aan. Huig hoefde me ook nauwelijks te corrigeren. Hij had onder andere een slalomparcours uitgezet. Ik geloof dat ik één pilon geraakt heb. En daarna mocht ik ook enkele bijzondere oefeningen doen, zoals inparkeren. Het was een geweldige ervaring.”
“Van tevoren had ik wel zoiets van ‘hmmm’”, lacht Huig na afloop. “Ik zit al zo’n 28 jaar in de auto met mensen die slecht uitkijken, maar dit was wel even van een andere orde.” Om niet geheel onbeslagen ten ijs te komen, zocht Huig van tevoren contact met twee collega’s die ervaring hadden met blinde mensen in de auto. “Gewoon voor de praktische tips. Want gedurende de les fungeer je wel als iemands ogen. Hoe breng je de informatie zo duidelijk mogelijk over? Er zijn bepaalde herkenningspunten voor blinde mensen waardoor ze weten dat ze rechtuit gaan. Welke zijn dat?”
Volgens Huig bestaan er nauwelijks regels voor deelname aan het verkeer. “Voor je rijexamen moet je een verklaring hebben dat je over goed zicht beschikt. Maar als rijschoolhouder heb je daarin natuurlijk wel een verantwoordelijkheid. Daarom heb ik Bart ook gezegd dat ik best wel met hem over de dijk terug zou kunnen rijden, maar dat we dat toch maar beter niet zouden kunnen doen. Ik wilde het risico niet nemen.” Terugkijkend vond Huig het een unieke ervaring. “Nog meer dan normaal moest ik in iemand anders’ huid kruipen. Het was heel leuk.”