Twintig jaar geleden zat een stel Heetenaren in Rotterdam in de kroeg. Ze waren naar de havenstad verhuisd wegens werk. Maar die kroegen daar, dat vonden ze maar niks. Eigenlijk, bedachten ze, moesten we wat vaker naar onze eigen kroeg. Naar Bosgoed in Heeten.
En zo zaten de gebroeders Willy en Fons van Rossum en Piet en André Stroek op een vroege lentezaterdag van 1990 op de fiets voor een tocht van 180 kilometer dwars door Nederland, naar het café in Heeten. Moe maar voldaan smaakte daar het bier langs het Overijssels Kanaal inderdaad veel lekkerder dan in die wereldstad aan zee.
Een traditie was geboren. Ieder jaar werd de tocht opnieuw gefietst. Allengs werd de groep groter. Broers, zussen, zwagers, vrienden vanuit Salland en Rotterdam fietsten de tocht eens of meerdere malen mee. Finish was op den duur niet meer de kroeg, maar de achtertuin van een van de Sallanders die gewoon in zijn eigen streek was blijven wonen.
De rit werd wel ieder jaar spectaculairder. Bij entree van ieder dorp of iedere stad wordt gesprint. Dat leidt tot een individueel en een ploegendagklassement, soms tussen Sallanders en Rotterdammers, soms tussen families. Het fanatisme is zo groot dat er onderweg halsbrekende capriolen uitgehaald worden om als eerste een bebouwde kom-bord te verschalken. Verkeerslichten worden dan niet altijd volgens de regels gebruikt, andere weggebruikers hebben het er soms maar moeilijk mee.
Bij aankomst worden de fietsers ieder jaar verwelkomd met lauwerkransachtige versierselen en een heerlijk diner. Afgelopen zaterdag was er ter ere van de twintigste editie zelfs een heuse medaille.