Een galerie op internet, waar kunstenaars, culturele verenigingen en scholen uit de gemeente Raalte hun werk aan een groot publiek kunnen laten zien, dat is wat de Stichting Virtueel Museum Raalte wil verwezenlijken. Momenteel werkt het stichtingsbestuur aan een eerste dummy voor het Virtueel Museum Raalte, die tijdens Cult 2009 in de voormalige huishoudschool in Raalte aan het publiek zal worden gepresenteerd.
Op 1 januari 2010 moet de site officieel van start gaan. “We hebben nu al vijfhonderd kunstwerken verzameld, maar voor het einde van 2010 hopen we er zo’n 1.500 online te hebben”, vertelt Martie Leusink, voorzitter van de onlangs opgerichte Stichting Virtueel Museum Raalte. De plannen voor het Virtueel Museum Raalte zijn afkomstig van leden van de Fotoclub Salland. “Jarenlang hebben we met de club een expositie gehouden in de Raalter bibliotheek, maar sinds die is verhuisd naar het Kulturhus, gelden er andere regels voor exposities”, vertelt Martie. “Daarom zijn we enkele jaren geleden op zoek gegaan naar andere expositiemogelijkheden. En zo kwamen we onder meer terecht bij Tijenraan, De Laarman en De Hartkamp. Maar geen van die locaties had de mogelijkheden die de bieb vroeger bood. Daarna is het idee voor een galerie op internet ontstaan. Dat is geïnspireerd door een soortgelijk project in Hengelo.”
Omdat het museum zich niet alleen zou beperken tot de wereld van de fotografie, werd gezocht naar een mogelijkheid om het plan bij een organisatie onder te brengen die meer kunstrichtingen vertegenwoordigt. Begin 2008 klopte Fotoclub Salland daarom aan bij de Culturele Raad in Raalte. Martie vertelt: “Die toonde zich enthousiast over het plan, maar kon – gezien haar puur adviserende rol – het project niet onder haar hoede nemen. Nadat we echter in contact kwamen met cultuurmakelaar Eléon de Haas kwam het allemaal in een stroomversnelling.” De Haas wist de initiatiefnemers met de juiste mensen in contact te brengen en gaf tips voor subsidiekanalen. De Fotoclub Salland richtte daarop een speciale stichting op om de plannen verder uit te werken.
Van de gemeente heeft de stichting 2.500 euro subsidie gekregen voor het project, van het Prins Bernard Cultuurfonds 2.300 euro, van de organisatie van Cult 1.000 euro (uit de pot van de haringactie bij De Zwaan) en van het Educatiefonds 3.000 euro. De Fotoclub Salland heeft zelf 250 euro in het project gestoken. “Dat geld hebben we nodig voor het bouwen van de site”, vertelt Martie. “Dat laten we doen door een professioneel bureau, Escapement Design. Zij gaan ons ook ondersteunen op het gebied van exploitatie en onderhoud. Dat is ook nodig, want het zal een zware site worden.”
Het Virtueel Museum Raalte biedt zo meteen meerdere mogelijkheden. Kunstenaars, scholen en verenigingen kunnen gedigitaliseerde versies van hun kunstwerken aanbieden aan de site en vervolgens hopen dat deze geselecteerd worden voor de diverse exposities, maar daarnaast bestaat ook de mogelijkheid om een eigen galerie te huren, waar constant werken tentoongesteld kunnen worden. Een eigen galerie zal circa 30 euro per jaar gaan kosten. Voorwaarde is wel dat de eigen galerieën regelmatig ververst worden. “Wij kunnen eventueel tegen een vergoeding bijspringen bij het digitaal maken van de kunstwerken.” De initiatiefnemers hopen dat het museum over een jaar een podium zal bieden aan alle kunstenaars uit de gemeente Raalte. “De reacties zijn nu al enorm positief”, vertelt Martie.
“Iedereen is enthousiast. Je staat er versteld van hoeveel mensen uit de gemeente met kunst bezig zijn. En ook vanuit andere gemeenten is er interesse. Zo wilde een Wijhese kunstenares graag meedoen, maar ja, de site is alleen gericht op Raalte. We hopen eigenlijk dat ons initiatief zal dienen als een pilot voor de wijde regio! Via onze site kun je zo meteen gemakkelijk in contact komen met alle kunstenaars uit de gemeente Raalte. Maar het belangrijkste is wel dat we de bezoekers van de site naar echte exposities willen krijgen.” Ter illustratie laat Martie vervolgens een digitale foto van het schilderij ‘Feu d’enfer’ van de Raalter kunstenares Annemarie Eijsvogels zien. “Kijk, dit werk kwam ik tegen op internet. Toen ik vervolgens las dat ze ergens exposeerde ben ik meteen gaan kijken. In het echt zie je de penseelstreken en de diepte van het werk. Dat zijn dingen die internet niet kan bieden. Het is hetzelfde als met de Mona Lisa. Iedereen weet hoe het schilderij eruit ziet, maar het daadwerkelijk zien, is een heel ander verhaal!”