Het festival Pedro Pico Pop was zaterdag een groot succes. Een kleine duizend bezoekers vermaakten zich prima in de grote tent op het MBI-terrein in Raalte. Salland Centraal stuurde een verslaggever. Die had een ontzettend leuke avond, maar voelde zich met zijn 34 jaar af en toe wel wat oud tussen dat jonge grut…
Als we de tent binnen stappen, beginnen de oren al spontaan te piepen. Wat een herrie, wat een kabaal! Wats geburt? De metalband Kudra Mata dondert genadeloos over de hoofden van het publiek. De show is prima in orde, de poses zijn goed geoefend voor de spiegel, technisch is de band enorm goed onderlegd en het publiek geniet. Enkele enthousiastelingen gaan stevig tekeer in een kleine moshpit. De bassist staat tijdens het laatste nummer zo driftig aan zijn snaren te plukken dat hij het voor mekaar krijgt om één van de snaren te breken. Hij lost het op door dan maar als een bezetene over het podium te stuiteren. Hij eindigt het nummer in een innige omhelzing met de zanger. Het publiek lacht. De band ook. En da’s wel fijn, een beetje relativering na zo’n enorme portie ‘boze mannenmuziek’.
Wat opvalt is dat het publiek overwegend jong is. Natuurlijk zijn er twintigers, dertigers en veertigers, maar het grootste deel van de bezoekers lijkt de twintig niet te zijn gepasseerd. We worden oud. Maar gelukkig zijn er genoeg vrienden en bekenden… Daarna is de formatie Antillectual aan de beurt. Schijnen in de punkwereld van Nederland een grote naam te zijn, maar de verslaggever is wat minder gecharmeerd van de muziekstijl en waagt zich dus maar niet aan een recensie. Wanneer ben je een ouwe lul? Als je vervolgens bijna als enige in de tent weet dat het nummer wat de DJ’s draaien van Shocking Blue is (Send me a postcard). Maar goed…
Als inmiddels blijkt dat de teller de achthonderd is gepasseerd, is voor de meeste organisatoren definitief de druk van de ketel. Volgend jaar is Pedro Pico Pop er weer! En daarop mag dan best een biertje gedronken worden. De logistiek is overigens prima in orde. En als je de herrie in de tent even zat bent, kun je altijd nog kijken naar de vinylkunst van Henk Zielman, die wordt tentoongesteld in het MBI-gebouw.
En dan is de headliner ‘Mala Vita’ aan de beurt. Een groot deel van het publiek lijkt op de zigeunerpunkers te hebben gewacht en gaat volledig door het lint. Pogoën op harmonicaklanken, het kan echt! De band weet bijna de volledige tent om te toveren in een kolkende mensenmassa. Bijna dan hè, want jouw verslaggever danst niet (het is een principezaak). Mala Vita is overigens niet de echte afsluiter. Die eer komt ten deel aan de dance-act Monsters Incognito. Inmiddels zijn we een beetje onder invloed. We herinneren ons namelijk alleen een overijverige MC. En dan wordt het tijd om naar huis te gaan. Het was een geweldige avond. We zijn in elk geval goed bijgekletst. Ons rest niks anders dan een diepe buiging voor de organisatie.
Maurice Endeman, de voorzitter van Stichting Popcultuur Raalte, is dik tevreden. “Ja, volgend jaar als het even kan ook weer op het MBI-terrein. Het was een perfecte locatie. Niemand had last van ons. Mijn hoogtepunt? Nou, ik heb niet alles meegemaakt, maar ik vond Mala Vita geweldig. Ze kregen de hele tent aan het dansen (op de verslaggever na dan, red.). We hebben alleen maar goede reacties gehad. Van het publiek, maar ook van de bands. Ze willen volgend jaar allemaal graag terugkomen.”
Meer foto's
