Zes jaar lang had ie stil gestaan en tijdens het eerste proefritje moest er touw aan te pas komen om de deur van het busje vast te knopen, maar de Volkswagen LT 40 uit 1985 is er nu helemaal klaar voor: De Amsterdam-Dakar Challenge. Op 14 februari vertrekken de eigenaren, het Heinose stel Alice Spijker en Sander Boertjes, uit Amsterdam om (als alles goed gaat) zo’n achttien dagen later op de eindbestemming aan te komen. Een rally waarbij het er in de eerste plaats om gaat de tocht te volbrengen.
De bedoeling is om met zo’n 25 andere oude barrels (auto’s, busjes en ook motoren) naar Dakar te rijden. Daar worden de voertuigen geveild of door de eigenaren weggeschonken aan een goed doel. De opbrengst van de geveilde auto’s is ook weer bestemd voor diverse goede doelen. De bus hebben ze gekregen van Sanders oom Arend Boertjes. Sander heeft het oude barrel grondig opgeknapt en met resultaat: Het busje kwam in één keer door de APK. Vele tientallen uren is hij ermee bezig geweest. Alles wat los zat, werd weer vast gelast en alle onderdelen waar ook maar een klein beetje twijfel over bestond, werden vervangen.
“Verbazingwekkend”, stelt Sander, maar daar denkt Alice anders over. “Sander pakt dat soort zaken heel grondig aan.” Alice heeft er vervolgens samen met haar vriendinnen een echte ‘hippiebus’ van gemaakt. Op een lichtgroene ondergrond prijken diverse geschilderde bloemetjes. “Mijn neefjes en nichtjes hebben zelfs het onderste deel van de bus onder handen genomen. Ik heb gewoon een lijn getrokken en daaronder mochten ze doen wat ze wilden.” Daarnaast kreeg het stel hulp van diverse familieleden, vrienden en kennissen, al dan niet in de vorm van sponsoring.
“Het begint nu te kriebelen”, stelt Alice. “In de voorbereidingsfase ben je eigenlijk alleen maar bezig met de zaken die mis kunnen gaan. Alles stond in het teken van ‘het zorgen dat je aankomt’. We waren eigenlijk nauwelijks bezig met de reis zelf. Maar nu alles bijna klaar is, begint de voorpret te komen.” In de laatste dagen voor het vertrek moeten er nog sloten op de deuren komen, moet er een klamboe worden gehaald en moet het bed onder handen worden genomen. “ Maar gelukkig gaan in deze hectische dagen sommige dingen bijna vanzelf. Zo heeft Gerben ten Broeke van Bandencentrum Heino in een paar uurtjes onze banden vervangen en uitgelijnd en gaan we nog even de jerrycans ophalen van Doeland Heino. Voor het laatst als Doeland, want als wij terug zijn dan is deze zaak een Multimate bouwmarkt.”
De opbrengst van de bus is bestemd voor Oxfam Novib. “We hebben al een kaartje gekregen van de buren”, lacht Alice. “Jammer dat ie achterblijft, staat wel mooi in de straat!” Maar niet alleen de buren vinden het zonde dat de bus uit het Heinose straatbeeld gaat verdwijnen. “Wij gaan ‘em ook missen, dat weten we nu al. We hebben er ook nog even over gedacht om het ding weer mee terug te nemen. Arend wilde wel rijden, maar we wisten waarvoor we tekenden en de bus blijft daar. We hebben onlangs een dag gehad met alle andere deelnemers aan de Challenge. Daar kregen we ook al complimenten over de auto. Drie studenten uit Leeuwarden waren helemaal onder de indruk. Ze dachten dat zij de grootste bus hadden, maar die eer was toch mooi voor ons. Ze gingen bij wijze van sprekend door de knieën.”
Sander en Alice hebben vele bekenden benaderd voor sponsorgelden. Want voordat de bus in de stad Banjul geveild wordt, rijden ze eerst nog even 150 kilometer door naar het dorpje Darsilami in Gambia. Ze hebben diverse hulpgoederen, zakken vol met kleding en 1.700 euro ingezameld voor de Stichting Darsilami, een stichting die is opgericht door oud-Heinose Willemien Oosterveld (wiens man in het dorpje werkt). Met de stichting worden diverse (ontwikkelings)projecten in het dorpje Darsilami uitgevoerd.