Commentaar – Als je als inwoner van een Sallandse gemeente het woord wilt voeren tijdens de raadsvergadering, dan moet je dat van te voren aanmelden. Of eigenlijk: Je moet dat van te voren aanvragen. Er is een kans dat ze zeggen dat je dan niet mag spreken. Stelletje gekken…
Heel vroeger werden besluiten genomen bij hand opsteken. Dat werd wat omslachtig, dus wijzen we sinds jaar en dag mannen en (later) vrouwen aan, die het namens ons regelen, zoals wij dat bij meerderheid wensen. Je kunt op je klompen aanvoelen dat dat een keer mis gaat. Als je iemand de sleutel van de bezemkast geeft, gaat die zich al anders gedragen. Want dan is die ergens de baas van. Met politici gaat dat ook zo. Ze zitten er namens ons, maar ze bepalen doodleuk of je wel of niet het woord mag voeren. De regeling is, voor zo ver we dat hebben na kunnen gaan, in heel Salland gelijk. Je moet spreekrecht aanvragen. Onze – zich als baas gedragende – vertegenwoordigers van het volk, bepalen of dat mag.
Het zijn niet alleen de Amerikaanse hypotheken die een kredietcrisis veroorzaken. Er is veel meer ongemak in de wereld waar we ons met z’n alles steeds meer aan ergeren. Heb je een probleem met gas, water, elektrisch of met internet, telefoon? Je krijgt niemand meer aan de lijn om het op te lossen en we pikken het allemaal. Iedere avond gebeld worden door ziekelijke verkopers? We staan ze vriendelijk te woord. Leges betalen voor een kapvergunning van een boom die je toch wel mag kappen? Laten we dat maar doen. Wegener financieel ondersteunen terwijl dat bedrijf onder de prijs werkt om concurrenten te weren en tegelijk aandeelhouders twintig procent marge belooft? Tuurlijk!
En dan de gemeentelijke democratie. Die speelt zich af in zaaltjes waar politici niet werken volgens het model van ‘samen maken we er het beste van’, maar kijken naar ‘hoe kan ik je en hak zetten om er zelf beter van te worden’. Of dat verandert? Gelukkig wel. Als je Eddy van Hijum (CDA) in de Tweede Kamer belt, beantwoordt hij je vragen tot hij echt moet ophangen omdat er een stemronde komt. Je kunt tijdens het vragenuurtje op tv bijna letterlijk zien dat hij in gesprek is met je. Een soortgelijke ervaring hadden we van de week met de mediawoordvoerder van de PvdA in de Tweede Kamer. Binnen een uur hadden we antwoord op onze vraag. Op lokaal niveau werkt dat anders. Daar is de raadszaal nog altijd het belangrijkste podium voor debat.
Da’s jammer. Want juist vanwege die debatmethode daar, vindt vooral de jongere burger het niet meer bijster interessant wat daar gebeurt. Die laat die ‘ouwe mensjes’ lekker vergaderen. Wat er al van die debatjes naar buiten komt, belandt in krantenkolommen die alleen andere ‘oude mensen’ nog lezen.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren.