“Ik geloof dat onze exacte woorden waren: ‘Hij hangt’.” Op 13 oktober zagen Paul en Bertus Ruiter uit Heeten verbaasd aan hoe hun zelfgemaakte vliegtuig, een replica van de Focke Wulf 190 A3, geheel onverwachts het luchtruim koos.
“Onze piloot, Robbie Sénéchal, wilde die dag helemaal niet gaan vliegen, hij wilde de motor uitproberen, een stukje taxiën. Maar toen hij op volle vaart was, kwam het vliegtuig door een klein hobbeltje in de baan al los van de grond en daarom probeerde hij het daarna meteen nog maar een keer. En ons vliegtuig vloog. Wow, dat was niet de planning. We stonden erbij en keken ernaar!” Met die ‘uit de hand gelopen proef’ op het Aeropark in Hoogeveen kwam eigenlijk dus ook een einde aan de inspanningen van de twee Heetense broers. Op 2 november werd de tweede proefvlucht gemaakt en op 8 november werd het vliegtuig getoond aan familieleden, vrienden en kennissen. Het project is afgerond. Acht jaar zijn ze ermee bezig geweest.
Ze willen het vliegtuig op termijn verkopen. “Het is eigenlijk jammer dat het een eenzitter is. Aangezien we geen van beiden een vliegbrevet hebben, zullen we er nooit zelf in kunnen vliegen. En dat terwijl ik het vliegtuig het liefst gewoon een keer hier vanaf het land had wil laten opstijgen. Maar ik vind het niet eens heel erg. We zijn beide meer bouwers dan piloten”, stelt Bertus (49).
Bij de Ruiters draait echt alles om techniek. Paul (37), droogjes: “Het is ernstig.” Paul werkt als technisch onderwijs assistent bij de agrarische school AOC in Twello. Bertus is elektricien bij Jansen in Vorden. Een andere broer uit het gezin werkt als uitvoerder, de vierde in de metaal. “Een eigen vliegtuig bouwen, was eigenlijk altijd al een droom”, vertelt Paul. “Ik heb vroeger al verwoede pogingen gedaan om kleine replica’s te maken. Historische luchtvaart is ook een grote interesse. In ’98 mocht ik een lid van de Dutch Nostalgic Wings, de vereniging voor liefhebbers van de historische luchtvaart, mee helpen. Hele mooie dag. Die kerel hield naderhand een heel verhaal op en de strekking was: ‘Je bent een donders beste vent, er mankeert maar één ding aan je en dat is dat je geen lid bent van de DNW.’ En toen heb ik me daarop maar aangemeld. Vervolgens ben ik een tijdje teamchef geweest van de onderhoudsploeg van een oude Klemm 35 uit 1940.”
In 2000 vond de DNW een nieuwe locatie op het Aeropark in Hoogeveen. Daar werd het plan ontwikkeld om replica’s van oude vliegtuigen te gaan bouwen, als een soort van ervarings- en werkvoorzieningsproject. Toen de subsidiekraan vlak voor de start van het project dicht werd gedraaid, werd het hele plan afgeblazen. Maar ondertussen lagen de onderdelen al opgeslagen in een grote hangaar. Samen met piloot, Robbie, ontwikkelde Paul vervolgens het plan om zelf een replica te bouwen.
De twee kwamen al snel in contact met de nabestaanden van een overleden man uit Rijswijk die was begonnen met de replica van de Focke Wulf. De twee konden de bouwtekeningen en de licenties overnemen en gingen aan de slag. Of liever gezegd, Paul ging aan de slag: “Want Rob is een piloot en die wil niks liever dan vliegen.” Paul besloot de onderdelen op een goede dag bij hem thuis op een grasveldje uit te leggen, waarna Bertus langs kwam. “Ik zag dat hele spul liggen en ik dacht: ‘Wat een mooi project, daar wil ik me ook wel mee bemoeien!’”
Het werd een enorme monsterklus. De twee schatten er al met al zo’n 18.000 uur in te hebben gestoken. Alle materialen kostten samen ook nog eens ‘een goeie middenklasser auto’. Het vliegtuig is gebouwd in een schuur bij Pauls huis. De bouwtekeningen van de Focke Wulf zijn niet de originele, maar getekend door een fanatieke vliegtuigfan. De replica is dus niet geheel waarheidsgetrouw. Er zit ook geen echte vliegtuigmotor in het vliegtuig, maar een omgebouwde automotor, een motor uit een Chevrolet Corvair. Het vliegtuig is ongeveer zes meter lang en heeft een spanwijdte van net zoveel meter.
In 2007 kon de eerste proef met het vliegtuig plaatsvinden, maar die mislukte vanwege problemen met de motor. Op 13 oktober van dit jaar vond de tweede test plaats, waarbij het vliegtuig dus zo maar ineens het luchtruim koos. “We waren na die tijd best een beetje afwachtend. We dachten dat Rob zou uitstappen met een enorm verhaal en een waslijst van twintig verbeterpunten, maar niks van dat alles. Hij was hartstikke enthousiast, hij grijnsde zowaar! Het was een ontzettende kick. Schitterend! Toen het vliegtuig onder onze ogen wegvloog, wisten we ook dat onze klus af was.”