Wie in de gemeente Raalte nog ergens een mooi monumentaal dingetje weet te staan, kan zich bij de gemeente melden. Goeie zaak zou je denken. Maar is het een goeie zaak? Dat is nog maar de vraag.
Als een gemeente een lijst met monumenten maakt, mag je veronderstellen dat de gemeente serieus omgaat met die monumenten. Het gesol met de bruggen over het Overijssels Kanaal doet anders vermoeden. Niet dat we hier stelling nemen tegen de manier waarop de bruggen behandeld zijn, we constateren alleen dat Raalte in dat geval niets om monumenten geeft. We hebben zelfs ergens het argument voorbij zien komen dat er beton op het rijvlak gestort is omdat dat duurzaam is. Duurzaam is wat anders, monumentaal is helemáál wat anders. Een paar mooie planken over de brug, dat is pas monumentaal.
Die planken over de brug was ook nog een stuk goedkoper geweest ook. En het had gekund, want er gaan alleen maar fietsen over. Maar meestal is het duurder. Je zult in een monument wonen en je komt ineens op een lijst te staan. Wat mag je dan niet meer? Wat mag je dan nog wel? Wat zijn de meerkosten? En wie betaalt dat? Kijk, als de gemeenschap de kosten draagt, dan zal willekeurig wie dan ook het niet erg vinden in een monument te wonen. Maar wil de gemeenschap die tol betalen?
Kijk, wat we nu van vroeger mooi vinden, was vroeger heel gewoon. Met het verstrijken van de jaren komen er vanzelf wel weer nieuwe oude gebouwen. Als je van al het oude altijd wat wilt bewaren, dan leven we binnenkort in een openlucht museum. Een openlucht museum, dat is waar oud Nederland hoort. En met die gedachte is het veel verstandiger te kijken wat er nú gebouwd wordt. Want dat wordt straks ook oud. Rij voor de lol eens door een nieuwbouwwijk, pak de fiets en kijk op het platteland wat rond. Je schrikt je rot. En het mocht allemaal gebouwd worden. Eis dat er nú fatsoenlijk gebouwd wordt en wees selectiever in wat je van vroeger bewaart.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren.