Als om middernacht de glazen geheven worden, het siervuurwerk de hemel kleurt en Tim, ik en de kinderen elkaar – bij het proosten op het nieuwe jaar – triomfantelijk in de ogen kijken, word ik altijd overmand door emotie… Dan denk ik een beetje weemoedig: Wat zou ons dit jaar weer boven het hoofd hangen?
Als jonge meid kon ik met oud en nieuw verlangend uitzien naar een spannende nieuwe verkering, een diploma of een vakantie. Toen ik ouder werd, had ik verwachtingen wat betreft een huis, de geboorte van een kind en dergelijke. Maar nu denk ik altijd direct aan het wel en wee van mijn gezin, familie en vrienden… Zou niemand een naar ongeluk of ernstige ziekte krijgen? Zouden we komend jaar nog afscheid moeten nemen van iemand?
Als kind maakte ik me graag allerlei trucjes eigen, die maar enigszins een licht zouden kunnen werpen op die duistere, schimmige toekomst. Dat fascineerde! Met behulp van een glas riep ik geesten op en stelde gerichte vragen over de toekomst, ik spelde de astrologiepagina en viste met behulp van een pendel uit hoeveel kinderen ik later zou krijgen. Iedere keer kwam hetzelfde antwoord van ‘boven’: drie kinderen, drie kinderen, drie kinderen…
Op zekere dag ontwaarde ik, tussen de goktenten op de kermis, een kleine woonwagen met daarin een heuse waarzegster. Op het prikbord van de wagen waren krantenberichten te lezen over haar bijzondere gaven; allemaal sterke verhalen en berichten over voorspellingen die stuk voor stuk waren uitgekomen.
Natuurlijk aarzelde ik geen moment en spendeerde ik ál mijn zuur verdiende kermiscenten om in de wagen van die mysterieuze madame te mogen stappen om een tip van de sluier te laten lichten. Wat heeft de toekomst voor mij in petto?
Hoe ze er precies uitzag, weet ik niet meer. Maar wat ze gezegd heeft, herinner ik me nog als de dag van gisteren. Ze pakte mijn hand en haar tarotkaarten, keek er aandachtig naar en zei: “Jij bent muzikaal! Zeg eens, wat speel je voor instrument?” Ik schudde ontkennend mijn hoofd en zei niet begrijpend: “Ik speel helemaal niets hoor…” “Nou, dan zou ik daar maar gauw mee beginnen”, drukte ze me op het hart. Ze volgde met haar vinger de levenslijn in mijn hand en voorspelde dat ik een mooie leeftijd zou halen, een goede man zou trouwen, gelukkig zou worden en drie kinderen zou krijgen. Alweer drie! Dat kan toch geen toeval zijn?!”
Wat er tot nu toe van is uitgekomen? Tim is inderdaad een goede man en – ja – ik ben best gelukkig! Maar die drie kinderen, nee… Dát klopt niet; het zijn er vier geworden. Maar wacht eens even! Het waren wél drie zwangerschappen… Ik kreeg een tweeling!
Tonia