De vakantiegidsen vallen weer op de deurmat! Een paar dagen Parijs, een wintersportvakantie, een weekendje Ardennen of een midweek Center Parcs… De Nederlanders gaan steeds vaker op vakantie, las ik dit weekend in de krant. Gemiddeld 2,8 keer per jaar! Als je sommige families ziet… Zijn de koffers nauwelijks uitgepakt, of ze moeten alweer ingepakt! Hoeft er dan helemaal niet meer gewerkt te worden vraag je jezelf af. Wat zeg je? Jaloers? Maak nou!
“Wat gaan jullie deze vakantie doen?” Dat is tegenwoordig een geijkte vraag. Met andere woorden: Het is niet langer logisch om in de meivakantie, herfstvakantie en tulpvakantie thuis te blijven. Vlak voor de zomervakantie vroeg iemand me: ”Dus je gaat op vakantie Tonia? Hoe lang? Twee of drie weken?” Ik ontplofte zowat. “Eén week”, antwoordde ik snibbig. Tja, toen viel het even stil…
Hoe dan ook, met die ene week vakantie mag ik in mijn handen knijpen! Tim is namelijk helemaal geen vakantieganger. En vergeet niet, er zijn nog steeds een heleboel mensen die zich de luxe van een vakantie niet kunnen veroorloven. Of zichzelf geen vakantie gúnnen… Daar heb ik veel begrip voor, want ik kom uit een ondernemersnest. Op vakantie gaan was bij ons thuis meestal geen optie. De zaak moest immers gewoon door!
Het is vaak een beetje tegen elkaar op met al die vakanties, heb ik soms de indruk. Draait het voor een zekere groep mensen niet gewoon om status? Hoe exotischer de vakantiebestemming, hoe beter? Hoe meer trendy de vakantiebestemming, hoe beter? IJsland, Zuid-Afrika, China, roep maar gewoon iets geks en we gaan er heen! Egypte is dit jaar erg favoriet hoorde ik van iemand op een reisbureau.
Voor een bepaalde groep mensen is de vakantiebestemming belangrijk voor hun identiteit. Met andere woorden: Ze zien hun bijzondere vakantiebestemming als een manier om zichzelf van anderen te onderscheiden. Simpel gezegd lijkt het er niet meer om te gaan hóe de vakantie was, maar dat je kan zeggen dat je er geweest bent!
Met argusogen heb ik jaren moeten aanzien hoe jonge ‘snotapen’ in het vliegtuig naar Australië, Costa Rica of de Dominicaanse Republiek stapten, terwijl wij veertigers nog nóóit hadden gevlogen! Godzijdank heb ik een paar jaar geleden die eerste vliegreis gemaakt. Tja, de tijden zijn veranderd… We waren vroeger door het dolle heen als we een weekje met de tent naar Ameland gingen!
Maar het maffe is dat jongeren op hun verre bestemming vaak Nederlandse feesttenten en disco’s bezoeken, met Nederlands personeel, Nederlandse feest-dj’s en Nederlandse artiesten… Of je zo de cultuur van een land snuift?
Een jong stel uit onze buurt moest zich laatst zonodig verloven bij de Niagara-watervallen. Dan denk ik heel nuchter: “Wat is er in vredesnaam mis met onze mooie Lemelerberg?” Nogmaals: Ik ben écht niet jaloers! Maar had ik nou goed begrepen dat de euro heel sterk is op dit moment? Mmmmh…
Tonia