Wat een rommel bij de computer! Wie heeft er het laatst gezeten? Om daar achter te komen klik ik op de adresbalk en de laatst ingetypte websites komen in beeld: Hyves, Boer zoekt vrouw en Farmdate. Juist. Maud dus. Met een glimlach denk ik terug aan zondagavond, toen ook zij aan de buis was gekluisterd voor de nieuwste aflevering van Boer zoekt vrouw. Ze vroeg: “Mam, over drie jaar bestaat Boer zoekt vrouw toch nog wel?” “Vast wel”, antwoordde ik. “Hoezo?” Met een vrolijke schittering in haar ogen riep ze: “Omdat ik dan graag mee wil doen!”
Maud is 15 jaar, heeft nog geen verkering, gaat nog niet uit, maar is op haar manier al wél met jongens bezig. Ze geeft haar ogen goed de kost en is toevallig aan de weet gekomen dat er een paar jongens een oogje op haar hebben. Mooie fase… “Waarom zou je mee willen doen aan Boer zoekt vrouw? Toch niet om zo’n boerderij hoop ik? Het gaat uiteindelijk wél om de jongen, Maud”, waarschuwde ik haar.
Neem nu die Jessica, die met haar twee paarden via Boer zoekt vrouw bij Frans in Twente neerstreek. Zou ze niet vooral uit zijn op een mooie ranch voor haar viervoeters? Dat die paarden per se mee moesten, zegt dat niet genoeg? Is die wedstrijd nou zo belangrijk? De andere dames hebben hun werk toch ook een weekje stopgezet voor de logeerpartij? Ik ben trouwens wel bang voor Frans dat het met die onderwijzeres (Ronella) niets wordt. Ze vond koeien ‘grote enge beesten’. Dan vraag ik me af wat zij bij Boer zoekt vrouw zoekt. Als je een boer trouwt kun je toch niet om het vee heen?
Net zoals Jurjen, die zo liep te klagen dat hij zo’n slaaptekort had gekregen op de boerderij van boerin Agnes. Pak maar in! Teveel een ‘watje’ voor het leven op de boerderij vrees ik. En dan dat vrouwtje van de Brabantse Gerard, Pauline… Je weet wel, met die grote bruine kijkers. Ze worstelde wél even met zichzelf in die grote varkenstal, toen ze daar temidden van die herrie stond. Past zo’n artistiek type wel in zo’n entourage?
Afijn, Boer zoekt vrouw heeft weer een paar leuke boeren binnengehaald. Op ‘bloembollenhenkie’ na dan. In die keurige jongen – die een even keurig meisje zoekt – ontwaar ik eerlijk gezegd nou niet bepaald een échte boer. Pech voor hem dat de dame die hij het meest zag zitten, haar biezen heeft gepakt…
Wat een contrast met Jan, die Friese boer. Vanaf het moment dat hij voor het eerst in beeld kwam had ik mijn hart aan hem verpand. Toen hij zichzelf op een ontwapenende manier had voorgesteld en zijn liefde voor het land zo mooi poëtisch had verwoord, moest ik me gewoon inhouden om niet in de pen te klimmen! Een boer die verknocht is aan zijn land en kan genieten van de natuur en de elementen; stormwind, regen, zon en wolkenpartijen boven het vlakke land… Hij zei dat hij ervan droomt om zijn vrouw op een zwoele zomeravond mee te nemen voor een romantische wandeling door zijn weilanden! Maf petje of niet… Die Jan, da’s nog eens een échte boer!
Natuurlijk was ik razend nieuwsgierig naar zijn vrouwen. Hij gaat zo te zien voor het traditionele (en goed christelijke), zachtaardige type. “Die ene met dat krullige haar lijkt net zo’n kaboutervrouwtje uit dat boek van Rien Poortvliet”, merkte mijn dochter Hester op. Natuurlijk werd meteen het grote Kabouterboek erbij gehaald… Daarin lazen ze dat ‘kaboutervrouwtjes’ veel aan huisvlijt doen, dieren verzorgen én het huishouden regelen! De meiden lachend: “Ze maakt vast veel kans, denk je niet ma?“
Tonia