In het kader van ‘zet je vakantie centraal’ brachten we inmiddels al enkele vakantiefoto’s van bezoekers van Salland Centraal. Vaak bleek hevige regenval een grote tegenstander te zijn tijdens de vakanties in 2007, zo ook in het volgende verhaal. Ali en Flip Jonkman maakten een grote fietstocht van Heino naar Frankrijk – en weer terug, maar hadden toch ook best wat beter weer mogen krijgen. We schakelen in na een ‘mooi dagje Den Haag’, zoals Flip het zelf omschrijft in zijn verhaal.
“Onze trip gaat verder… Harde tegenwind, regen op de Haringvlietsluizen brengt onze gemiddelde snelheid terug naar 10 kilometer per uur. En wat dacht je van Vlissingen naar Breskens? Nou dat ging voortreffelijk! We gingen namelijk met de boot, daarna was het gewoon weer afzien. Tegen de wind in ‘beulen’, nee we zijn er nog lang niet! De route volgen is geen probleem. Al wil er nog wel eens een bordje weg zijn van de LF-route die wordt gevolgd.”
“De langeafstandroutes in België – zo bleek later ook op de terugweg in Nederland – zijn trouwens behoorlijk beïnvloed door het knooppunten systeem. Moet je voorstellen! Je fietst weg uit Heino richting Frankrijk. Na zo’n twee uur fietsen val je bijna van de fiets, en dat kwam echt niet door vermoeidheid. Wat zien ik tot mijn grote verbazing? Rechtsaf naar Heino is 5 kilometer! Dat is dus het systeem van de knooppunten. Totaal ongeschikt voor langeafstandfietsers. Wel voor ‘mooiweerfietsers’ dus, want je kunt zo binnendoor terug richting Heino.”
“Waar fietste ik ook al weer? Na 700 kilometer werd de Franse grens bereikt. De wind werd als maar sterker, en de ‘bulten’ steeds hoger. Van de vier meter die je toch nog vooruit kwam werd je er telkens vijf van terug geblazen. Maar, positief denken, volhouden! Daar bleef op den duur echter weinig van over. Het werd al maar natter en natter. Mooie omgeving, dat wel, maar de oogst in Noord Frankrijk lijkt geheel verloren. Tussen de buien door scheen ook af en toe de zon en werd het wat aangenamer. Maar het dichtst bijzijnde bankje was niet te bereiken. Het water had ook hier vrij spel.”
“Terug op Hollandse bodem was het al niet veel beter Zuid en Noord Beveland was ook bijna ondergespoeld. Maar, door Brabant met de wind in de rug was het goed uit te houden. Een mooie route langs Achtmaal bracht ons ‘stoere fietsers’ naar Venlo. In Limburg zijn ze ‘stapel gek’ op die knooppunten, maar ons langeafstandfietsers willen nu eindelijk wel eens met de kortste weg naar huis. Dat lukt helaas niet! De gemarkeerde Maasroute liet ons wel drie maal het plaatsje Lottum binnen fietsen. In Nijmegen kwamen we op verhaal bij familie. De zon brak door en de laatste 100 kilometer – op één dag – bleek een peulenschil. Het klokje bleef uiteindelijk stilstaan op 1450.”