De 56-jarige Wim Koeslag uit Heino is maandag 14 mei in zijn eentje begonnen aan een 1600 kilometer lange voettocht naar het hoge Noorden. Plaats van bestemming is het gehuchtje Felle in Zuid-Noorwegen. Speciaal voor Salland Centraal houdt Koeslag een dagboek bij. Deel zes alweer, vanuit Sondervig, Denemarken.
“Het laatste verslag heb ik aan mijn zoon Karsten meegegeven, dacht ik. Op dat moment was ik nog drie etappes verwijderd van de Deense grens. Dat betekent dat ik inmiddels de Duits-Deense grens ben overgestoken en al boven Esbjerg ben. Ik loop vandaag over een smalle strook tussen de Noordzee en het Ringkøbing Fjord. Maar daar is nog wel wat aan vooraf gegaan. Karsten heeft me dichtbij Bredstedt afgezet en vandaaruit ben ik naar Dagebüll en vervolgens naar Niebüll glopen. Dagebüll is bekend als vertrekpunt naar enkele eilanden in die buurt, zoals Amrume en Föhr en naar Halligen. Dat zijn halferlandjes. Je kunt er lopen, het blijft haast altijd wel droog, maar er wonen geen mensen permanent.
In Niebüll heb ik nog een rustdag gehad. Het waren de laatste Duitse overnachtingen. Vanuit Niebüll ben ik naar Rudbøl gelopen, net in Denemarken. Daar heb ik voor het eerst in een jeugdherberg geslapen. Wel een vreemde gewaarwording, want ik was de enige bezoeker. De schoolvakanties waren in Denemarken nog niet begonnen, dus grootscheeps toerisme was er nog niet.
Waar moet ik dan aan wennen? Het gebruik van de Deense kroon, hogere prijzen toch voor overnachtingen, eten en drinken. En de omslag van het weer, maar dat zal niet direct met de wisseling van landen te maken hebben. Die omslag was al wel eerder merkbaar, maar sinds ruim een week wordt ik ook geteisterd door veel regen. Gelukkig is het niet koud. Het is dan wel een gedoe om alles weer droog te krijgen, maar ook dat lukt.
Er is een dag geweest dat het enorm heeft gestormd, zo hevig dat ik niet de weg op durfde, bang om omver geblazen te worden. Er werd ook gepatrouilleerd om de dijken te controleren. Ik ben toen per trein naar Ribe gegaan. Het is het oudste stadje van Denemarken. Het is een mooi plaatsje om te bezoeken als je van plan bent om in Denemarken op vakantie te gaan. In Ribe heb ik nog een rustdag genomen om goed rond te kunnen kijken. Vanuit Ribe ben ik naar Esbjerg gelopen. Inmiddels had mijn zus gemeld dat zij twee dagen met mij mee wilde lopen, aangezien zij dit jaar in Denemarken op vakantie zou zijn. Het was een heel fijn weerzien en afgelopen zaterdag en zondag hebben we gelopen en heb ik in een hut op de camping geslapen. Het contingent Nederlanders is nog tijdelijk uitgebreid met vrienden van hen en met hun dochter en haar partner. Vandaag dinsdag 3 juli echter zullen onze wegen zich scheiden. Voor mij gaan de laatste dertig dagen in. Dat zal lukken.
Inmiddels kan ik dit verslag aanvullen rechtstreeks vanuit Denemarken. De derde juli ben ik in Nymindegab gestart. Mijn zwager heeft me daar naartoe gebracht, nadat ik afscheid had genomen van de familie en vrienden.
Ik ben naar Hvide Sand gelopen. Dat plaatsje ligt op een brede strook, die de Noordzee van het Ringkobing Fjord scheidt. Het weer was ’s middags prima. Ik kon in korte broek lopen. De volgende dag heb ik een rustdag genomen en heb heerlijk aan het strand gezeten. Ik geloof dat ik behoorlijk bof met het weer in vergelijking met vele anderen. Nu donderdag 5 juli ben ik Sondervig beland en kan op de camping waar ik deze nacht zal verblijven zomaar internetten.
Het gaat me nog steeds goed en het is nu nog geen vier weken meer dat ik op de plaats van bestemming ben en Anje in mijn armen kan sluiten. Wat daar aan vooraf gaat horen jullie terzijnertijd.”